Głowa dziecka

CHEŁMOŃSKI Józef
Był jendym z najwybitniejszych malarzy XIX w. Jego pierwszym nauczycielem był ojciec. Studia rozpoczął w Klasie Rysunku w Warszawie (1867-1871r.) oraz w prywatnej pracowni W. Gersona. W latach 1871-1874 pobierał nauki w monachijskiej Akademii u A. Strähubera i H. Anschütza. W Monachium związał się z polską kolonią artystyczną skupioną wokół J. Brandta i M. Gierymskiego. Malowal sceny rodzajowe, pędzące końskie zaprzęgi, krajobrazy. Oryginalność i egzotyka jego obrazów zapewniała mu powodzenie i liczne zamówienia, niestety obniżyło to poziom artystyczny prac. Jednak po powrocie do kraju i ponowne zetknięcie się z przyrodą wpłynęło na odrodzenie jego twórczości. Do tego okresu należą nastrojowe, liryczne pejzaże, ożywione niekiedy motywem dzikiego ptactwa oraz sceny podkreślające związek człowieka z naturą.