PEJZAŻ ZE SZTAFAŻEM, 1874

Józef Brandt w roku 1858 wyjechał do Paryża na studia inżynierskie, jednak wkrótce porzucił je na rzecz malarstwa. W latach 1859-60 uczył się w paryskiej pracowni L. Cognieta, korzystając także ze wskazówek Henryka Rodakowskiego i Juliusza Kossaka. W roku 1860 wraz z Juliuszem Kossakiem odbył wycieczkę na Podole i Ukrainę. Po powrocie - w latach 1862-66 - kontynuował naukę malarstwa w Akademii monachijskiej u F. Adama, T. Horschelta i K. Piloty`ego. Po studiach zamieszkał w Monachium, gdzie otworzył i prowadził własną pracownię malarską, stając się przywódcą polskiej kolonii artystycznej i nauczycielem wielu malarzy. Wyjeżdżał często na Ukrainę, Wołyń, Podole oraz do Turcji. Od roku 1875 miesiące letnie spędzał w swoim majątku Orońsko pod Radomiem. Był członkiem i honorowym profesorem berlińskiej Akademii Sztuki (1875), monachijskiej (1878) i praskiej Akademii Sztuk Pięknych (1900). Był wybitnym malarzem-batalistą. W swoich obrazach najchętniej przedstawiał epizody z wojen szwedzkich i polskich wojen kresowych XVII wieku. Malował również sceny rodzajowe, a niekiedy także pejzaże. Papierowa nalepka Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych z 1926 roku pozwala na domniemanie, że obraz jest tożsamy z Pejzażem zaprezentowanym na wystawie zbiorowej Józefa Brandta: (por.: Wystawa zbiorowa dzieł Józefa Brandta, "Przewodnik nr XIV", TZSP 1926, s. 18 poz. 27).