Powalone drzewo, 1950 r.

Fotografie Josefa Sudka to stonowane, wyciszone kompozycje o szczególnym ładunku emocjonalnym. Artysta tworzył melancholijne fotografie, w których dominującą rolę gra natura i przedmiot - człowiek pojawia się nań niezwykle rzadko. Do najważniejszych motywów jego twórczości należały pejzaże, widoki opuszczonych ogrodów, wyludnionych wsi, bezkresnych łąk, zwalonych drzew i opustoszałych, górskich szlaków. Zdjęcia Sudka przepełnione są dojmującą ciszą, niektóre z nich mają wręcz przejmująco depresyjny charakter, jak szczególny cykl widoków okna w pracowni artysty. Prezentowana praca nawiązuje do jednego z ciekawszych wątków w jego dorobku twórczym, czyli zwalonego drzewa. Antonín Dufek pisał: "Drzewa stanowią dominujący motyw w twórczości Sudka. Dla niego stanowiły żywe istoty, które rosną i umierają tak jak ludzie (…). Jego ulubioną porą roku była wczesna wiosna; wtedy wyruszał z aparatem, by fotografować pierwsze pąki, liście i kwiaty. Lato spędzał w krainie swojego ukochanego kompozytora Leoša Janáčka, w Hukvaldach na Morawach, w lesie Minoši w Beskidach i w innych miejscach. W górach lubił fotografować martwe drzewa, owe 'upadłe posągi', a także drzewa o antropomorficznych albo zoomorficznych kształtach. Można zaryzykować przypuszczenie, że identyfikował się do jakiegoś stopnia z okaleczonymi drzewami" (Antonín Dufek, Wspomnienia rzeczywistości, [w:] Josef Sudek. Dialog z ciszą. Fotografie z lat 1940-1970 z kolekcji Morawskiej Galerii w Brnie, katalog wystawy w Galerii Zachęta, 20.06 - 27.08 2006, Warszawa 2006, s.67).
Obecnie Josef Sudek uznawany jest za jedną z najważniejszych postaci XX-wiecznej fotografii. Artysta został jednak odkryty przez światową krytykę bardzo późno, bo dopiero na krótko przed swoją śmiercią w 1976 roku. Życie zawodowe zaczynał jako rzemieślnik introligator, jednocześnie amatorsko zajmując się fotografią. Podczas I wojny światowej został skierowany na front włoski -powrócił z niego jako kaleka bez prawej ręki. Niepełnosprawność zadecydowała o wyborze zawodu fotografa. W 1922 rozpoczął tworzenie cyklu "Z Invalidovny", a w 1927 roku miał już własne artystyczne atelier na Malej Stranie. Własny styl odnalazł w latach 30., kiedy to zaczął tworzenie coraz bardziej oszczędnych i zarazem poetyckich kompozycji. Kluczowy wydaje się rok 1940, kiedy to Josef Sudek rozpoczął nową serię zdjęć i zrezygnował z powiększania odbitek, stawiając na związaną z wyborem wielkiego formatu technikę kontaktową. Sudek wnikliwie badał otaczającą go rzeczywistość. Przez krytyków najczęściej porównywany jest do słynnego francuskiego fotografika, Eugène Atgeta.

Początkowo uczył się introligatorstwa, fotografować zaczął już przed I wojną światową. W roku 1915 został powołany do wojska, od roku 1916 walczył na froncie we Włoszech, w roku 1917 został ranny, w wyniku czego stracił prawą rękę. Po powrocie do Pragi zaczął intensywnie zajmować się amatorsko fotografią, natomiast w latach 1922-1924 uczył się zawodu fotografa w Państwowej Szkole Graficznej w Pradze, u prof. Karela Nováka. Był członkiem założycielem stowarzyszeń, które nie zgadzały się z tradycyjnym pojęciem fotografii: Fotoklubu Praga (1922-1924) i Czeskiego Towarzystwa Fotograficznego (od 1924). W roku 1927 otrzymał w Pradze pracownię, którą aż do śmierci dzielił ze swoją siostrą. Swoje rzemiosło oprócz portretów oparł o gatunki związane z nowoczesnym drukiem: reklamę, fotografie dzieł sztuki, fotografię topograficzną. Josef Sudek był również znawcą muzyki poważnej - wielu przyjaciół przychodziło do niego jej słuchać. Jako fotograf Sudek zdobywał uznanie od początku lat 20., zarówno w swojej ojczyźnie, jak i na międzynarodowych salonach fotograficznych. Mniej więcej od roku 1940 Josef Sudek zaczął odchodzić od głównego nurtu fotografii współczesnej, zarówno pod względem stylu, jak i techniki.

Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.