KRAJOBRAZ ZDRADLIWY, 1976

Od około 1960 r. Stern zaczął tworzyć kolaże ("Tablice") składające się z ułożonych na płótnie lub płycie, wysuszonych szczątków ryb, sieci wędkarskich i tkanin. Kompozycje te zabarwiał w jednolitej tonacji i umieszczał w oszklonych gablotach. W następnych latach ewoluowały one pod względem użytych materiałów i sposobu ich ułożenia. W latach 70. używał także kostek zwierzęcych, zarazem upraszczając kompozycję. Coraz większą rolę zaczęła odgrywać pofałdowana tkanina o monochromatycznej barwie. Kolaże Sterna są tylko częściowo abstrakcyjne ponieważ mogą przypominać np. pejzaże lub znaki. Cechuje je niepokojący, dramatyczny nastrój, ale nie są brutalne. Mają charakter metaforyczny i skłaniają do refleksji nad przemijaniem. Tworzący je artysta-kreator powodował, że szczątki niegdyś żywych istot zaczynały egzystować w nowej formie, jako część dzieła sztuki. Nie bez znaczenia dla tej twórczości Sterna były jego osobiste przeżycia z czasów okupacji (ocalał ze zbiorowej egzekucji). W proponowanej przez nas pracy z cyklu Krajobrazów zdradliwych zwraca uwagę kontrast białej kości z otaczającą ją czernią.