Kompozycja

Malarz, grafik i scenograf. W 1922 rozpoczął naukę malarstwa w Szkole Przemysłowej we Lwowie pod kierunkiem P. Gajewskiego. Od 1928 kształcił się w Szkole Malarstwa i Rysunku J. Mehofferowej w Krakowie. W l. 1929-1935 odbył studia w krakowskiej ASP w pracowni W. Jarockiego, F. Pautscha, T. Axentowicza i S. Kamockiego. W 1933 współtworzył awangardową Grupę Krakowską i wystawiał z Grupą Plastyków Nowoczesnych w Warszawie. W 1938 został aresztowany i osadzony w obozie w Berezie Kartuskiej. W 1939 osiedlił się we Lwowie. W l. 1941-43 był więziony w getcie, z którego uratował się ucieczką na Węgry. W 1945 powrócił do Krakowa. Był członkiem Grupy Młodych Plastyków i reaktywowanej po wojnie, drugiej Grupy Krakowskiej. W 1954 został mianowany profesorem krakowskiej ASP. Oferowana praca jest reprezentatywna dla powojennego nurtu aluzyjnej abstrakcji geometrycznej wywodzącej się ze sztuki J. Miró i P. Klee. Złożona konfiguracja przenikających się i nachodzących na siebie form budowanych płaską plamą i czystymi barwami pojawia się na neutralnym tle. Pobudzają one wielokierunkowe skojarzenia zarówno ze sfery świata organicznego jak też świata orientalnych kultur. Brzmią tu reminiscencje wielokierunkowych poszukiwań i eksperymentów formalnych znamiennych dla środowiska Grupy Krakowskiej z l. 30. Sam artysta tak określił ten okres swej twórczości: “Byliśmy zahipnotyzowani poetyką Chagalla, dramatycznością Picassa, porządkiem Légera, ostrością Grosza". (cyt. za H.Blum, "Jonasz Stern", Kraków 1978, s. 10). Analogię formalną dla omawianej pracy stanowi "Kompozycja abstrakcyjna" Sterna z wczesnych l. 50., należąca do zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie, opublikowana w katalogu wystawy monograficznej artysty zorganizowanej w 1972 (tabl. II).