Mimozy

Urodzony w Drohobyczu, studiował w Kunstgewerbeschule w Weimarze i ASP w Wiedniu. Po wybuchu I wojny światowej mieszkał w Drohobyczu, później we Lwowie. Od 1923 r. uczęszczał do pracowni A. Archipenki w Berlinie. W 1925 r. osiadł w Paryżu. W 1942 r. został internowany przez Niemców w obozie w Pithiviers, potem deportowany do obozu koncentracyjnego, gdzie zginął. Uczestniczył w paryskich Salonach: Niezależnych (1927, 1928, 1929, 1930), Jesiennym (1925) i Tuileries (1928, 1929, 1930). W 1929 r. wziął udział w ekspozycji sztuki polskiej w Galerie Bonaparte. Indywidualną wystawę artysty zorganizowało w 1932 r. Żydowskie Towarzystwo Krzewienia Sztuk Pięknych w Warszawie. Jego prace zostały włączone do Memorial Exhibition. Jewish Artists Who Perished in the Holocaust urządzonej w muzeum w Tel-Aviwie w 1968 r. Weingart malował martwe natury, pejzaże, akty i sceny we wnętrzach. Formę traktował ekspresyjnie, wydobywał ją dynamicznym duktem pędzla i podkreślał śmiałym konturem. Stosował wąską gamę nasyconych barw, różnicował jakości fakturowe. Takie też cechy formalne nosi prezentowana martwa natura; sugestywnie wydobyte za pomocą swobodnych plam i impastów wielobarwne kielichy kwiatów kontrastują z syntetycznie ujętym kształtem dzbanka i ciemną, neutralną płaszczyzną tła.