Wnętrze z kobietami (Za kulisami), 1977 r.

Akt kobiecy odgrywał ogromną rolę w twórczości Jerzego Nowosielskiego. Zdaniem idących tropem sugestii samego artysty krytyków "kultywacją kobiecego ciała, mistyką jego nagości, sakralizacją samej kobiecości, Nowosielski wprowadza nas w duchowy wymiar. A wtedy widzimy już kobietę świętą, Eklezję i zbawczą Boginię..." (Andrzej Szczepaniak). Sam malarz pisał: "(...) pełna synteza spraw duchowych z rzeczywistością empiryczną dokonuje się właśnie w postaci kobiety (...). Jeżeli malarza interesuje problem cielesności, jakiś sposób łączenia spraw duchowych ze światem bytów fizycznych, to zupełnie naturalne jest, że zaczyna się interesować wyglądem kobiety." W 1971 roku Nowosielski zaprojektował dla wrocławskiego Teatru Polskiego scenografię i utrzymane w czerni kostiumy do współczesnej adaptacji "Antygony" Helmuta Kajzara. Od tego czasu datuje się wypracowanie "czarnego" stylu w jego twórczości, dominującego do końca lat siedemdziesiątych. Oferowany obraz jest doskonałym reprezentantem tej stylistyki. Tak jak w innych wizerunkach kobiet z tego okresu (m. in. w "Aktach w ciemni"), charakterystyczna wibrująca czerwień kreski odcina się od głębokiej czerni tła. Gama barwna jest zawężona wyłącznie do odcieni czerwieni i oranżu.