Porwanie Europy, 1976 r

"Nieustająca fascynacja Nowosielskiego kobietą, uduchowieniem jej cielesności, dającym możliwość połączenia w jednym, odwiecznego konfliktu sacrum i profanum, widoczna jest również w serii prac "Porwanie Europy" i "Dziewczyn na statku".
Europa - fenicka księżniczka, która została uprowadzona przez Zeusa, córka Mediterraneum i matka pierwszych Europejczyków: króla Krety Minosa i walecznego Sarpedona, dająca początek naszemu kontynentowi, zaginęła bezpowrotnie. Na próżno szukano jej wszędzie, do dzisiaj nie odnaleziono. Nie znaczy to jednak, że zaprzestano poszukiwań. Wyzwania podejmują się dziś artyści - poeci i malarze i każdy z nich czyni to na swój sposób. Jakie są tego efekty? Trudno jednoznacznie odpowiedzieć, ale warto popatrzeć na obrazy Nowosielskiego.
Malarz szuka zagubionej Europy na opustoszałych, współczesnych promach, które jak antyczne okręty, uwożą w nieznane i porywają dziewczęta za wielką wodę. Patrząc na Europę Nowosielskiego, jesteśmy jednocześnie towarzyszami podróży w głąb malarskiej wyobraźni, która kultywuje ideał kobiecego ciała, adoruje jego kształty, przenosząc go tym samym w ponadzmysłowy wymiar."
(Andrzej Szczepaniak)
"Gdzie było szukać wtedy Europy? Nowosielski powiedziałby, że gdzieś między Partenonem a Kaabą, helleńską figuracją i pustynną abstrakcją, co zaowocować miało ikoną Bogurodzicy, gdzie "upojone dramatem rzeczywistości biologicznej, pełne napięć i targane sprzecznościami doświadczenia religijne i sztuka religijna chrześcijańskiego hellenizmu spotkały się z nieziemskim spokojem, z niewypowiedzianą duchowością i słodyczą wielkiej, abstrakcyjnej sztuki, malarstwem i architektura islamu." (J.N.: Między Kaabą a Parthenonem)." (Mieczysław Porębski, Metahistoria. Porwanie Europy [w:] Jerzy Nowosielski, Zachęta Państwowa Galeria Sztuki, Warszawa 2003, s. 13)