Pierwszy śnieg, 1964 r.

POCHODZENIE:
kolekcja prywatna, Kraków

WYSTAWY:
1964 Zakopane, Dom Turysty, Klub Międzynarodowej Prasy i Książki (KMPiK), Galeria Pegaz
1965 Łód¼, Salon Wystawowy Wojewódzkiego Oddziału Stowarzyszenia PAX
1966 Wiedeń, wystawa indywidualna zorganizowana przez Towarzystwo Austryjacko-Polskie we Wiedniu, Galerie in der Biberstrasse
1967 Gliwice, Dom Plastyka, Galeria Śląska ZPAP
1967 Lublin, BWA
1967 Poznań, BWA, Arsenał
1985 Bydgoszcz, BWA
1993 Poznań, Muzeum Narodowe w Poznaniu
1993 Wrocław, Muzeum Narodowe we Wrocławiu
1993 Warszawa, Galeria Zachęta
1994 Kraków, Pawilon Wystawowy BWA
2003 Warszawa, Zachęta Państwowa Galeria Sztuki

LITERATURA:
Jerzy Nowosielski, Malarstwo, Salon Sztuki Współczesnej BWA w Bydgoszczy, Wrzesień - Pa¼dziernik 1985, reprodukowany.
Jerzy Nowosielski, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Poznań 1993, reprodukowany, s. 79, il. I. 15 [kat. I 110].
Jerzy Nowosielski, Galeria Starmach, Fundacja Nowosielskich, Kraków 2003, reprodukowany, s. 289, il. 379.


Tajemnicze wnętrza z widokami przez okno - jakby obrazami w obrazie czy wnętrza łazienek z lustrem i wanną, tworzą w aktach Nowosielskiego symboliczną przestrzeń. Gdzieniegdzie pojawiają się kotary jak w scenach z alkowy. Umowne postacie kobiece często bez twarzy lub stojące tyłem w swojej konturowej, zamkniętej formie, stają się istotami z innego świata, przywołują wymarzoną Ewę zapamiętaną z raju, kobietę za którą malarz tęsknił i do której nieustannie powracał.
Z wyra¼ną przyjemnością, trochę wojerystycznie przyglądał się Nowosielski scenom toalet, dziewczynom poprawiającym włosy i przeglądającym się w lustrach modelkom. Ich codzienne rytuały nie mają w sobie nic z banału. Naznaczone są specyficzną tajemniczością i realizują się w wymiarze intymnym.

Andrzej Szczepaniak


Idea aktu kobiecego oscyluje u mnie pomiędzy pewną fascynacją rzeczywistością zmysłową a spirytualizacją wizji. Jeżeli uznamy, że jakaś realizacja stanowi największe wychylenie w stronę fascynacji zmysłową rzeczywistością aktu to można również znale¼ć biegunowo przeciwną pozycję, która stanowi największą spirytualizację jego wizji. I między tymi dwiema, niejako biegunowo różnymi pozycjami istnieje cała gama wszelkich możliwych kombinacji. Nie oznacza to jednak, że ta wizja "uduchowiona" nazwijmy ją tak, będzie wyzbyta elementów erotyki. Nigdy nie chciałbym pozbawiać swego aktu malarskiego tego bardzo ważnego elementu. Tylko że on tam występuje po prostu w inny sposób, niż w tym obrazie - nazwijmy to z "lewego skrzydła", gdzie fascynacja zmysłowością jest może zbyt zewnętrznie ujarzmiona. W mojej praktyce malowania aktu jest ciągła oscylacja. Różnymi sposobami staram się te dwie zasady estetyczno-duchowe zsyntetyzować, w różnych proporcjach dozując elementy działania plastycznego.

Przedruk z katalogu: Pittura Contemporanea Polacca, Centro Studi di Arte e Cultura di Napoli, Napoli, 31 Maggio - 14 Giugno 1986, s. 56.