Kompozycja abstrakcjyjna/ Pejzaż (praca dwustronna), 1954 r.

OPINIE:
- autentyczność skonsultowana z Fundacją Nowosielskich w Krakowie

LITERATURA:
- Jerzy Nowosielski, katalog wystawy indywidualnej, Zachęta Państwowa Galeria Sztuki, Warszawa 2003, poz. kat. 180, s. 69 (il.)

W swojej twórczości Jerzy Nowosielski eksperymentował z rozmaitymi technikami, z powodzeniem próbował tworzyć dzieła w prawie wszystkich gatunkach malarskich. Spod jego pędzla wychodziły akty, pejzaże, martwe natury, a także abstrakcje. Praca oferowana na aukcji, „Kompozycja abstrakcyjna / Pejzaż” z 1954, jest obrazem dwustronnym. Na odwrociu oszczędnej w kolorze kompozycji autor umieścił kolorowy pejzaż miejski z postacią widoczną na pierwszym planie.
Krytycy sztuki wskazują, że Nowosielski był nie tylko wybitnym malarzem i twórcą ikon, ale także teoretykiem sztuki, teologiem i filozofem. W swojej spuściźnie pozostawił liczne rozważania poświęcone zarówno warsztatowi i roli sztuki, jak i wierze i egzystencji człowieka. Nowosielski wierzył, że sztuka przynależy do strefy sacrum. W latach 40. XX wieku zaczął używać terminu „byty subtelne” na określenie duchowych poszukiwań sensu tworzenia, zaś obraz definiował jako mediatora, czy raczej posłannika między tym, co przyziemne a strefa sacrum.
W twórczości malarskiej Jerzego Nowosielskiego abstrakcja zajmowała ważną część. Jednak jego kompozycje abstrakcyjne nie można zaliczać do malarstwa nieprzedstawiającego. Autor sam podkreślał, że jego malarstwo abstrakcyjne ma swoje źródło w świecie rzeczywistym: „Abstrakcja początku naszego stulecia (...) nie chciała obrazować niczego, przedstawiać niczego, chciała być samodzielna, wolna od tych zadań i tych możliwości. Jako młody malarz i ja takim pokusom ulegałem, jednak już bardzo wcześnie przekonałem się, że moje ‘abstrakcyjne’ obrazy całkiem nie są ‘abstrakcyjne’. Że są one jakąś figuracją, że coś bardzo konkretnego przedstawiają – ale co, tego ja właśnie nie wiedziałem. Powstało tych obrazów wiele, ale główny mój nurt malarski to była figuracja tradycyjna. A jednak, moja osobowość malarska była rozdwojona i od czasu do czasu malowałem obrazy ‘nieprzedstawiające’, a jednak przedstawiające” (Jerzy Nowosielski, tekst z ulotki-zaproszenia na otwarcie wystawy „Abstrakcje”).
To, co charakteryzuje malarstwo Nowosielskiego, jest to łatwość odczytania zawartych w nim przeżyć życiowych artysty. Nowosielski fascynował się malarstwem bizantyjskim. Inspirował się nim, dokonując wyborów barw obrazów, komponując przedstawienia, jak również gesty postaci. Nawiązania do ikon odkrywamy przez zawarty w twórczości Nowosielskiego rytm i użyte kolory. W sposób szczególny łączył tradycje kultur Zachodu i Wschodu, z ogromnym wyczuciem i wrażliwością poszukiwał związków między nimi. Dla Nowosielskiego malarstwo było formą zmierzenia się z zagadnieniami filozoficznymi w sposób abstrakcyjny. Mówił, że czyni to sztukę abstrakcyjną nieśmiertelną, bowiem człowiek zawsze będzie próbował rozwikłać dręczące go problemy i egzystencjalne wątpliwości.
Dla malarza abstrakcja związana była ze spirytualizmem, stanowiła wyraz sublimacji, odejścia od spraw przyziemnych. Widział powtarzające się od wielu wieków podobieństwo w różnorodnych kulturach. Według niego w malarstwie nowoczesnym jedynie język figur geometrycznych mógł przełożyć boską energię na płótno. Harmonia takich kompozycji miała odzwierciedlać kosmiczny ład, a ich abstrakcyjny charakter był świadectwem pewnej tajemnicy, która spowija boski plan. Artysta uważał malarstwo za formę sacrum i sposób wtajemniczenia w zjawiska niedające się wytłumaczyć w racjonalnych kategoriach.
Malarz nie potrafił dokładnie wytłumaczyć, jak powstają jego abstrakcyjne wizje. Ich genezę określał jako magiczną, przypisywał wewnętrznym przeżyciom: „Nie kalkulacja i spekulacja, nie wstępna analiza poszczególnych elementów, z których przyszły obraz ma być zbudowany, lecz jakaś wewnętrzna konieczność utrwalenia pewnych określonych form, które narzucają się mojej wyobraźni z siłą obsesji, jest powodem malowania takich płócien. A więc coś, nad czym świadomie niezupełnie panuję, zmusza mnie do tworzenia systemu malarskiej mistyfikacji ‘nowych rzeczywistości’, nowych układów płaskich, przestrzennych i kolorystycznych. Za pomocą tych nowych tworów zaklinam niejako rzeczywistość zewnętrzną, w której żyję i której doświadczam, a która w moim wyczuciu takiego ‘zaklinania’ się domaga. A ponieważ nie umiem dokładnie uświadomić sobie, jak to się dzieje, nazywam to ‘magią’” (Jerzy Nowosielski, Wyznanie, „Polska” 1969, nr 5).

W 1940 roku rozpoczął studia w krakowskiej Kunstgewerbeschule. Od 1944 roku członek Polskiej Akademii Umiejętności. Członek Grupy Młodych Plastyków i Grupy Krakowskiej. W latach 1976-92 był profesorem ASP w Krakowie. Malarz, rysownik, scenograf, twórca kompozycji figuralnych, martwych natur, aktów, pejzaży i obrazów sakralnych, w których łączył elementy nowoczesne z wpływami sztuki bizantyjskiej. Jego niepowtarzalny styl charakteryzuje się stosowaniem płaskiego układu barwnych plam obwiedzionych czystą linią konturu i syntetyzującym widzeniem codzienności. Jest autorem licznych polichromii w kościołach (m. in. w kościoła św. Ducha w Nowych Tychach, kościoła w Wesołej k. Warszawy, cerkwi w Lourdes we Francji) oraz ikonostasów (m. in. w cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej w Krakowie). Prace artysty znajdują się w licznych zbiorach muzealnych w Polsce i w kolekcjach prywatnych (USA, Kanada, Francja, Niemcy). W 1993 roku został laureatem Nagrody Wielkiej Fundacji Kultury za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.