Cerkiew, 1983 r.

Twórczość Jerzego Nowosielskiego oscyluje między tradycją Wschodu a Zachodu, figuratywnością a abstrakcją, malarstwem ikonowym a tradycją XX-wiecznej awangardy. Początkowo tworzył przede wszystkim kompozycje inspirowane kapizmem, stopniowo redukując i syntetyzując formę. W latach 40. realizował abstrakcyjne kompozycje zbudowane z płaskich geometrycznych figur - pól koloru - nierzadko inspirowanych architekturą. W latach 50. powstały pierwsze prace figuratywne, głównie portrety, pejzaże i martwe natury. Do abstrakcji - choć już nie tylko geometryzującej - wrócił w drugiej połowie dekady. Wtedy też ostatecznie wyklarował się charakterystyczny, oryginalny i rozpoznawalny styl twórczości Jerzego Nowosielskiego - stosowanie płaskiego układu barwnych plam obwiedzionych czystą linią konturu i syntetyzującym widzeniem codzienności. W całym malarstwie Jerzego Nowosielskiego afirmacji sztuki nowoczesnej towarzyszy głębokie przeżycie i zrozumienie teologii ikony. To jedna z najważniejszych inspiracji artysty. Po wizycie na Wołyniu pisał: "(...) ja, malarz polski, duchowo narodziłem się w Ławrze Poczajowskiej". Wkrótce potem znalazł się we Lwowie. Po latach wspominał: "Wszystko to, co później w ciągu życia realizowałem w malarstwie, było, choćby nawet pozornie stanowiło odejście, określone tym pierwszym zetknięciem się z ikonami w lwowskim muzeum". Mimo tak silnej fascynacji, Nowosielski nie uważał się za malarza ikon - jego prace to zwrócone ku światu, "świeckie" ikony - obrazy. Prezentowana praca należy do licznej serii pejzaży z cerkwiami, które powstawały od późnych lat 70. aż po lata 90. Zgeometryzowane, syntetyczne prace o tej tematyce pojawią się na przemian z miękkimi, bardziej pejzażowymi przedstawieniami. Frontalne ujęcie architektury cerkwi na schematycznie ukazanym tle manifestuje to, co zdaje się najbardziej interesować Nowosielskiego w architekturze, którą obserwujemy już na najstarszych pracach tego malarza - próbę ujęcia przestrzennej formy przy pomocy środków obrazowania, które wykraczają poza tradycyjne malarstwo europejskie, oparte na logice perspektywy linearnej.

W 1940 roku rozpoczął studia w krakowskiej Kunstgewerbeschule. Od 1944 roku członek Polskiej Akademii Umiejętności. Członek Grupy Młodych Plastyków i Grupy Krakowskiej. W latach 1976-1992 był profesorem ASP w Krakowie. Malarz, rysownik, scenograf, twórca kompozycji figuralnych, martwych natur, aktów, pejzaży i obrazów sakralnych, w których łączył elementy nowoczesne z wpływami sztuki bizantyjskiej. Jego niepowtarzalny styl charakteryzuje się stosowaniem płaskiego układu barwnych plam obwiedzionych czystą linią konturu i syntetyzującym widzeniem codzienności. Jest autorem licznych polichromii w kościołach (m. in. w kościoła św. Ducha w Nowych Tychach, kościoła w Wesołej k. Warszawy, cerkwi w Lourdes we Francji) oraz ikonostasów (m. in. w cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej w Krakowie). Prace artysty znajdują się w licznych zbiorach muzealnych w Polsce i w kolekcjach prywatnych (USA, Kanada, Francja, Niemcy). W 1993 roku został laureatem Nagrody Wielkiej Fundacji Kultury za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury.

Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.