Akt we wnętrzu, około 1965 r.

W latach 60. Jerzy Nowosielski z powodzeniem rozwijał swoją karierę artystyczną. Miał za sobą wiele wystaw indywidualnych, udział w zagranicznych ekspozycjach (m.in. w V Biennale w São Paulo), asystenturę u Tadeusza Kantora i kierowanie indywidualną pracownią w PWSSP w Łodzi. Artysta właściwie od samego początku fascynował się kobiecą nagością w sztuce i przedstawiał ją w różnorodny sposób. Zawsze jednak jego modelki charakteryzowały się stateczną, postawą, oszczędnością gestów i schematycznością postaci, zbliżającą je do malarstwa ikonowego.
Janusz Bogucki, we wstępie do katalogu indywidualnej wystawy Jerzego Nowosielskiego w warszawskiej Galerii Współczesnej na przełomie 1969 i 1970 roku pisał: "(...)Hieratyczne ukształtowanie kobiet przy toalecie, gimnastyczek czy pływaczek nie przytłumia ich współczesności, nie przesłania drażniącego erotyzmu postaci- lecz przeciwnie, uwydatnia jeszcze przez kontrast te cechy, przydaje ich realności szczególną perwersyjną powagę. Zaskakująca żywotność starej konwencji wynika oczywiście nie tylko z nakładania się jej na współczesny przedmiot czy temat. Decydujące wydaje się to, że sposób użycia tej konwencji, jej przyswojenie dla potrzeb własnej wizji - osiągnął Nowosielski poprzez nowatorskie doświadczenia przeżywane w kręgu krakowskiej awangardy. W czasach pierwszej wystawy 'nowoczesnych' powstawały obok prac figuralnych o smaku nadrealistycznych również abstrakcje (...). W dzielonych na kwatery prostokątne narracyjnych kompozycjach - pewne tradycje obrazowania średniowiecznego kojarzą się z aktualnymi praktykami op-artu. Niektóre właściwości sztuki 'optycznej' dostrzec można w martwych naturach i pejzażach, gdzie przestrzeń obrazu podzielona jest na przenikające się wzajemnie lustrzane strefy. Wszelkie te inspiracje trwalsze i bardziej epizodyczne, nie zmieniając istotnego charakteru sztuki Nowosielskiego, są jednak czymś, co ja stale od wewnątrz zadrażnia i ożywia, są bardziej może świadectwem niż przyczyną jej wytrwałych odnowień i przemian (...) (Janusz Bogucki, [w:] Jerzy Nowosielski, wystawa w Galerii Współczesnej KMPiK Ruch, grudzień 1969 - styczeń 1970, s nlb).


W 1940 roku rozpoczął studia w krakowskiej Kunstgewerbeschule. Od 1944 roku członek Polskiej Akademii Umiejętności. Członek Grupy Młodych Plastyków i Grupy Krakowskiej. W latach 1976-1992 był profesorem ASP w Krakowie. Malarz, rysownik, scenograf, twórca kompozycji figuralnych, martwych natur, aktów, pejzaży i obrazów sakralnych, w których łączył elementy nowoczesne z wpływami sztuki bizantyjskiej. Jego niepowtarzalny styl charakteryzuje się stosowaniem płaskiego układu barwnych plam obwiedzionych czystą linią konturu i syntetyzującym widzeniem codzienności. Jest autorem licznych polichromii w kościołach (m. in. w kościoła św. Ducha w Nowych Tychach, kościoła w Wesołej k. Warszawy, cerkwi w Lourdes we Francji) oraz ikonostasów (m. in. w cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej w Krakowie). Prace artysty znajdują się w licznych zbiorach muzealnych w Polsce i w kolekcjach prywatnych (USA, Kanada, Francja, Niemcy). W 1993 roku został laureatem Nagrody Wielkiej Fundacji Kultury za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.