Ucieczka, 1941 r.

W 1937 roku Jerzy Mierzejewski rozpoczął studia na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, w pracowni profesora Mieczysława Kotarbińskiego, kolegi i przyjaciela ojca artysty. Dwa lata później naukę przerwała wojna, tego samego roku zmarła matka malarza, potem rozstrzelany został profesor Kotarbiński. Nieco ponad 20-letni Jerzy przeżyli wojnę na wsi, w majątku, w którym się wychował - dzierżawili tam niewielkie gospodarstwo rolne. "Było w tym coś symbolicznego - uważał Jerzy - Połączenie pracy na roli, która dawała możliwość życia, z twórczością, która mówiła o życiu - i rzucony na to cień niesiony przez grozę otaczającej nas zewsząd wojny". Prezentowana praca doskonale ilustruje wszystkie okoliczności, które miały wówczas wpływ na młodego artystę. Niespotykana właściwie w późniejszej twórczości Mierzejewskiego scena rodzajowa przedstawia grozę ucieczki w obliczu zbliżającej się wojny. Ubodzy chłopi z całym majątkiem w postaci niewielkich tobołków w panice opuszczają swoją wieś, ratując siebie i skromny dobytek przed wojenną pożogą. Dramatyzmu całemu przedstawieniu nadaje pierwszoplanowa scena, na której widzimy człowieka dosiadającego narowistego białego konia, pod którego kopytami ginie jeden z mężczyzn. Formalnie dzieło pozostaje w orbicie realizmu, ukształtowane ekspresyjnie formy i charakterystyczna deformacja postaci przywodzą na myśl malarstwo Honoré Daumier`a - wybitnego przedstawiciela XIX wiecznego francuskiego realizmu.

Artysta ukończył studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Mieczysława Kotarbińskiego. Dyplom uzyskał w 1956 r. W latach 1944-1946 uczestniczył w organizacji i pierwszych wystawach Związku Polskich Artystów Plastyków, w latach 1954-1960 był prezesem sekcji malarskiej Związku w Warszawie. Związany był również z Wyższą Szkołą Teatralną i Filmową w Łodzi, gdzie pełnił funkcję dziekana Wydziału Operatorskiego, Wydziału Reżyserii, a także prorektora. W 1976 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1990 r. profesorem zwyczajnym. Przez długi czas przebywał za granicą, wiele wystawiał w Stanach Zjednoczonych, Holandii, Belgii, Niemczech, między innymi na wystawie "The Selective Eye" w Grown Tower Gallery w Los Angeles (1970), gdzie obok prac J. Mierzejewskiego eksponowane były dzieła Picassa, Chagalla, Braque`a. Pod koniec lat 80. artysta powrócił na stałe do Polski. W 1997 był laureatem Nagrody im. J. Cybisa. W 2004 r. w Muzeum Narodowym w Warszawie odbyła się duża wystawa Mierzejewskich - Jerzego, jego brata, Andrzeja oraz ich ojca, Jacka. W 2006 r. Jerzy Mierzejewski otrzymał tytuł Doktora Honoris Causa PWSFTviT w Łodzi.