2810

STAJUDA Jerzy Adam
Urodził się w 1936r w Falenicy pod Warszawą, zmarł w 1992r w Warszawie.

Malarz, rysownik, krytyk i pedagog. Studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, dyplom obronił w 1959 r u prof. Bohdana Lacherta. Debiut malarski w 1957 r na wystawie Wydziału Architektury PW. W tym samym roku zadebiutował także jako krytyk w piśmie "Za i Przeciw". W początkowym okresie swojej twórczości był pod wpływem swego mistrza i przyjaciela Artura Nachta-Samborskiego, szukał też inspiracji w twórczości Paula Klee. Z czasem wypracował własną i nie poddającą się modom stylistykę. Prace artysty przedstawiały świat struktur, imaginacyjnych pejzaży, wizji archaicznego świata przyrody. Artysta pozostawił bogatą spuściznę rysunkową, często o charakterze osobistego notatnika. Druga pasją artysty była krytyka artystyczna. W latach 1957-1968 publikował artykuły we "Współczesności", "Przeglądzie Artystycznym", "Przeglądzie Kulturalnym", "Więzi", "Ty i ja". Nie znosił koniunkturalizmu i manipulatorstwa, miał odwagę publicznie głosić osobiste poglądy nie ulegając autocenzurze i naciskom. Aktywność krytyczna artysty została mocno ograniczona po1968 r. Często wystawiał za granicą, gdzie przez długi czas jego twórczość była bardziej znana niż w kraju. W 1993 r miała miejsce retrospektywna wystawa w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie.
Prowadził także pracownię rysunku na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Jego prace znajdują się w najważniejszych kolekcjach w kraju (w Muzeum Narodowym w Poznaniu, Warszawie, Wrocławiu, w Muzeum Sztuki w Łodzi)  oraz w kilku znaczących za granicą (w Museé d’Art Moderne w  Paryżu, Städische Kunstgalerie w Bochum).
 
Stajuda był znawcą muzyki, wirtuozem-amatorem i kolekcjonerem muzyki poważanej, nigdy nie próbował przenosić muzyki w malarstwo. 

Stajudzie jeszcze za życia towarzyszyła legenda środowiskowa, na którą składała się jego dziwność, niezależność i osobność. Ważną rolę w kreowaniu tej legendarnej biografii odegrało mieszkanie Stajudy w Warszawie prz ul. Wiejskiego, rodzaj salonu artystycznego, ale przede wszystkim miejsce tworzenia.