Nitka prowadzi Maszę do Raju, 2013 r.

WYSTAWIANY:
- Malarstwo, wystawa indywidualna, Galeria Wirydarz, Lublin, 2014
LITERATURA:
- Pracujemy w pięknie na co dzień, rozmowa z Piotrem Zielińskim https://www.weranda.pl/sztuak-new/wystawy/pracujemy-w-pieknie-na-co-dzien (dostęp: 18.04.2019)

"Z tradycji ezoterycznych wiadomo, że zwierzęta pozostają w ontologicznym powiązaniu ze światem potęg kosmicznych, które w naszym języku nazywamy aniołami". - JERZY NOWOSIELSKI

Motyw psa - przyjaciela człowieka pojawia się w twórczości Jarosława Modzelewskiego niemal od samego początku jego drogi twórczej. Ufność i wierność zwierzęcia ukazywały chociażby "Przemyślne zwierzę" (1985), "Trzy możliwości ratunku" (1987) czy "Pan przyjdzie" (1989). Psy stanowią też nieodłączny atrybut portretowanych osób w parkowych i ulicznych scenach rodzajowych ("Pan z jamnikami" (1998), "Pani z pudlem" (1998/99), "Pani czesze psa na tle Żuka" (2002)).

"One milczą, ale przez tę ciszę, swoją minę i kształt wyrażają bliskość człowiekowi, z którym żyją. Tym się właśnie różnią od kotów. Tych ostatnich raczej nie maluję, choć po domu kręci się jeden, a drugi, sąsiadów, wpada regularnie na obiady" - powiedział kiedyś artysta.

Obraz "Nitka prowadzi Maszę do raju" powstał w 2014, i w przeciwieństwie do większości prac artysty, nie przedstawia realnie istniejącego fragmentu rzeczywistości. Tytuł pracy zdradza emocjonalne zaangażowanie autora w sprawy dwójki czworonogów - psa Nitki i kotki Maszy; zapewne jest formą pożegnania, elegią na cześć zmarłej Maszy. Tytułowa Nitka - kundelek przypominający szorstkowłosego jamnika - pojawia się również na innych kompozycjach artysty, np. "Nitka, Meschnik i ja" z 2018.

Malarstwo Jarosława Modzelewskiego - członka-założyciela, a jednocześnie outsidera słynnej "Gruppy" - należy niewątpliwie do kanonu współczesnej sztuki polskiej. Głęboko zakorzenione w historii i tradycji malarstwa, z licznymi odwołaniami do twórczości chociażby Jerzego Nowosielskiego, Andrzeja Wróblewskiego, Kazimierza Malewicza, jednocześnie stanowi punkt zaczepienia dla młodszych pokoleń artystów - nie tylko absolwentów pracowni Modzelewskiego, którą ten od 1997 prowadzi na warszawskiej ASP, ale również, jak zauważa Marta Tarabuła, dla eks-członków słynnej "Grupy Ładnie" - Rafała Bujnowskiego, Wilhelma Sasnala i Marcina Maciejowskiego, a także przedstawicieli "szkoły Modzelewskiego", do której badaczka zalicza chociażby Roberta Maciejuka. Choć tematyka prac mistrza rezonuje ze współczesnością, z aktualnymi wydarzeniami politycznymi i zwykłą codziennością, nie sposób oprzeć się wrażeniu, że sam artysta należy raczej do artystycznej "ariergardy". Tak jest i w tym przypadku: kompozycja, na której ciemno umaszczony pies prowadzi rudego kota po esowatej, przypominającej górskie autostrady estakadzie ku jaśniejącej na horyzoncie żółtawej kuli światła przywodzi na myśl z jednej strony klasyczne utwory symbolistów - Jacka Malczewskiego (Wiosna - krajobraz z Tobiaszem, 1904) czy Edwarda Muncha, z drugiej zaś - kojarzy się z wyobrażeniami rodem z animowanych filmów dla dzieci, w których "wszystkie pieski idą do nieba".

"Malarstwo Modzelewskiego rozwija się w sposób nielinearny. Ma swoje ulubione motywy - postać człowieka, samotną wobec wykonywanych czynności, motyw odbicia, pogranicza dwóch światów, wchodzenia i wychodzenia, wykraczania gdzieś ‘poza’, zaglądania za zasłonę. I tematy: peryferie świata ludzi i świata przedmiotów, kłopoty, których nie można przekroczyć, wątek pracy, opieki i troski, przyjaźni człowieka i psa" - notuje Marta Tarabuła w monografii artysty (Marta Tarabuła, Świat z rożnych stron. O malarstwie Jarosława Modzelewskiego, [w:] Jarosław Modzelewski. Obrazy 1977-2006, [red.] Jan Michalski, Kraków 2006, s. 41). Zakorzenione w codziennej - banalnej, choć uwznioślonej rzeczywistości malarstwo Modzelewskiego odsyła do pojęć wyższych: dobra i piękna, i do drzemiącej w każdym z nas duchowości, wrażliwości i wyobraźni.

Studiował na warszawskiej ASP - w 1980 roku obronił dyplom z malarstwa w pracowni prof. Stefana Gierowskiego. Był współzałożycielem Gruppy, z którą wystawiał w latach 1983-92. W tym też okresie w obrazach artysty znajdują odbicie wydarzenia, którymi żyła Polska. Jest uważany za jedną z głównych postaci "Ekspresji lat 80.". W latach 1986-89 tworzył obrazy figuralne, których forma (kolor, modelunek, perspektywa) odpowiadała zasadom realizmu, jednak charakterystyka postaci, a zwłaszcza sytuacji, w jakich były one przedstawiane, odznaczała się drażniącą niezwykłością. Artysta uzyskiwał ten efekt np. przez dublowanie figur (Fotograf. Fotograf, 1986), ujmowanie postaci w sytuacji niepewności, niewygody czy zagrożenia upadkiem (Trudności w poruszaniu się, 1987), zabiegi z przestrzenią (Romanica Toscana, 1987). Niekiedy surrealna atmosfera wynikała wprost z tematu czy przedstawionej sytuacji egzystencjalnej. We własnym odczuciu artysta uważa lata 90., za okres twórczości o wiele ważniejszy niż wcześniejsze dokonania. W latach 90. prowadził, wspólnie z Markiem Sobczykiem prywatną Szkołę Sztuki w Warszawie. W 1997 roku nastąpiła zmiana używanej przez Jarosława Modzelewskiego techniki malarskiej z olejnej na temperową. Zamiarem artysty było ożywienie płócien przez technikę tempery, która pozwala na swobodniejsze kształtowanie faktury płótna. W twórczości artysty pojawiły wkrótce nowe wątki. Na przełomie 2001 i 2002 roku w Galerii Kordegarda w Warszawie odbyła się wystawa pt. "Obraz jako wyraz obserwacji wnętrza kościelnego". Obrazy prezentowane na tej wystawie to efekt odkrycia przez Modzelewskiego nowego obszaru zainteresowań - wnętrz kościołów. Szczególne znaczenie ma zaobserwowana przez artystę prozaiczność tych wnętrz, która kontrastuje z ich duchowym i sakralnym przeznaczeniem. Specyficzna atmosfera obrazów Modzelewskiego i filmowy sposób kadrowania tematu sprawia, że krytycy chętnie porównują go do Edwarda Hoppera.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.