"Stajnia", 1990 r.

POCHODZENIE:
- kolekcja prywatna, Poznań

LITERATURA:
- Jarosław Modzelewski. Nadzieja jako wynik uporczywego trwania w smutku i samotności, katalog wystawy, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa, PGS Sopot, BWA Katowice (il.)
- Jan Michalski, Yucca,"Znak", 1997, nr 501, s. 85-95 (il.)
- Jarosław Modzelewski. Obrazy 1977-2006, red. Jan Michalski, Galeria Zderzak, Kraków 2006, kat. 175, s. 173 (il.)

„Jest to rodzaj języka, którym mogę zaznaczyć, że gdzieś tam jest coś dalej, coś do czego można by wejść, zajrzeć, chociaż obraz daje tylko rodzaj złudzenia, rodzaj przypomnienia, że można tak zrobić”.
– JAROSŁAW MODZELEWSKI
Obrazy, które Jarosław Modzelewski malował po 1990, stanowią moment powrotu do figuratywności. Artysta posługiwał się czystym kolorem i syntetyczną narracją, nie stroniąc od monumentalizmu. Pozbawione szczegółów tło zamyka kompozycję niczym barwna ściana, a całość nabiera szczególnej dekoracyjności i wyrafinowania. „Stajnia” to stylizowane przedstawienie pewnego archetypicznego wyobrażenia architektury: w centrum znajduje się budynek ozdobiony dwoma identycznymi malowidłami z końmi w charakterze obrazu w obrazie. Obraz wydaje się wizją rzeczywistości obserwowanej przez surrealistyczne okulary, które sprawiają, że zwyczajne rzeczy wydają się tajemnicze i intrygujące. „Stajnia” to też „obraz o architekturze” – jeden z ulubionych motywów Jarosława Modzelewskiego. Artysta wielokrotnie ukazywał przestrzenie architektury, takie jak budka nocnego stróża, niedokończony dom, cegielnia, Pałac Kultury i Nauki.

Studiował na warszawskiej ASP - w 1980 roku obronił dyplom z malarstwa w pracowni prof. Stefana Gierowskiego. Był współzałożycielem Gruppy, z którą wystawiał w latach 1983-92. W tym też okresie w obrazach artysty znajdują odbicie wydarzenia, którymi żyła Polska. Jest uważany za jedną z głównych postaci "Ekspresji lat 80.". W latach 1986-89 tworzył obrazy figuralne, których forma (kolor, modelunek, perspektywa) odpowiadała zasadom realizmu, jednak charakterystyka postaci, a zwłaszcza sytuacji, w jakich były one przedstawiane, odznaczała się drażniącą niezwykłością. Artysta uzyskiwał ten efekt np. przez dublowanie figur (Fotograf. Fotograf, 1986), ujmowanie postaci w sytuacji niepewności, niewygody czy zagrożenia upadkiem (Trudności w poruszaniu się, 1987), zabiegi z przestrzenią (Romanica Toscana, 1987). Niekiedy surrealna atmosfera wynikała wprost z tematu czy przedstawionej sytuacji egzystencjalnej. We własnym odczuciu artysta uważa lata 90., za okres twórczości o wiele ważniejszy niż wcześniejsze dokonania. W latach 90. prowadził, wspólnie z Markiem Sobczykiem prywatną Szkołę Sztuki w Warszawie. W 1997 roku nastąpiła zmiana używanej przez Jarosława Modzelewskiego techniki malarskiej z olejnej na temperową. Zamiarem artysty było ożywienie płócien przez technikę tempery, która pozwala na swobodniejsze kształtowanie faktury płótna. W twórczości artysty pojawiły wkrótce nowe wątki. Na przełomie 2001 i 2002 roku w Galerii Kordegarda w Warszawie odbyła się wystawa pt. "Obraz jako wyraz obserwacji wnętrza kościelnego". Obrazy prezentowane na tej wystawie to efekt odkrycia przez Modzelewskiego nowego obszaru zainteresowań - wnętrz kościołów. Szczególne znaczenie ma zaobserwowana przez artystę prozaiczność tych wnętrz, która kontrastuje z ich duchowym i sakralnym przeznaczeniem. Specyficzna atmosfera obrazów Modzelewskiego i filmowy sposób kadrowania tematu sprawia, że krytycy chętnie porównują go do Edwarda Hoppera.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.