Polot B, 1978

KACZMARSKI Janusz
Urodził się w 1931 roku w Warszawie, studiował malarstwo pod kierunkiem Stanisława Szczepańskiego w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1949 -1950), następnie w Akademii Sztuk Pięknych w Leningradzie (1950-1951). Dyplom uzyskał w Kijowskim Instytucie Sztuk Pięknych w 1956 roku w pracowni prof. Aleksieja Szowkunienki. Po powrocie do Polski wystawiał z grupą "Powiśle". W latach 1962-1976 brał udział w wystawach Grupy Malarzy Realistów. Uczestniczył w wielu wystawach zbiorowych, ogólnopolskich, tematycznych i festiwalowych oraz w wystawach sztuki polskiej za granicą (Bułgaria, Czechosłowacja, Dania, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Indie, Irak, Japonia, Jugosławia, Kanada, Kuba, NRD, Portugalia, RFN, Rumunia, USA, Wenezuela, Węgry, ZSRR). W latach 1981-1987 uczestniczył w bojkocie oficjalnej kultury w Polsce, wystawiając w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej i zagranicą.

W latach 1964-1970 współpracował z "Przeglądem Artystycznym", publikując przede wszystkim recenzje z wystaw. W latach 1972 - 1973 redagował "Polish Art Review" - kwartalnik w języku angielskim poświęcony sztuce polskiej. W latach 1972-1980 był wielokrotnie wybierany na prezesa Zarządu Głównego ZPAP. Członek władz AIAP.

Pedagog, od 1977 roku uczył malarstwa w wyższych szkołach artystycznych Drezna, Wrocławia, Torunia i Olsztyna.