Martwa natura z owocami, 1946 r.

Prezentowana martwa natura jest rzadkim przykładem pracy pochodzącej z okresu ponownych studiów artystki w Krakowskiej ASP tuż po wojnie. W kompozycji koncentrują się różnorodne tendencje nowoczesne obecne w twórczości artystów debiutujących po II wojnie światowej, którzy sprzeciwiali się zastanemu na akademii establishmentowi kolorystowskiemu, które najpełniej wyraziły się w I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948 r. Linie i barwy nadają dekoracyjnym kompozycjom Kraupe-Świderskiej charakter konsekwentnej konieczności, organizują przestrzeń literniczo-obrazkowych "traktatów". To dzięki tym cechom jej prace zostały wcześnie nie tylko zauważone, ale także docenione. Również dzięki nim już w latach 40. ubiegłego stulecia, a potem w reaktywowanej w okresie "odwilży" Grupie Krakowskiej Kraupe-Świderska zdobyła mocną pozycję szczególnej outsiderki - uczestniczącej w najważniejszych przedsięwzięciach, ale artystycznie niezależnej. Była w tym podobna do Jaremianki i Jadwigi Maziarskiej.
W 1938 r. rozpoczęła studia w ASP w Krakowie u P. Dadleza i K. Sichulskiego. Następnie w latach 1940-1942 studiowała w Kunstgewerbeschule u F. Pautscha, a w 1945 r. ponownie uczyła się w ASP w Krakowie m.in. u E. Eibischa, W. Taranczewskiego i A. Jurkiewicza. Od 1948 r. uczyła malarstwa sztalugowego i monumentalnego. Była współzałożycielką Teatru Konspiracyjnego T. Kantora. Należała do Grupy Młodych Plastyków, a obecnie jest członkiem II Grupy Krakowskiej. Otrzymała wiele nagród m.in. nagrodę I stopnia MKiS (1984 r.), nagrodę im. Witolda Wojtkiewicza i Nagrodę Miasta Krakowa (1997 r.). Jej obrazy można oglądać m. in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Wrocławiu, Krakowie, Szczecinie.