Portret Józefa Kozdronia z Kazimierza, 1927 r.

Jan Zamoyski jest jednym z najwybitniejszych malarzy związanych z kręgiem artystów skuponych wokół Tadeusza Pruszkowskiego. Studiował w latach 1921 - 22 w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych w Warszawie pod kierunkiem Władysława Skoczylasa i Miłosza Kotarbińskiego, później w latach 1923 - 1928 w pracowni Tadeusza Pruszkowskiego. Był współzałożycielem Bractwa św. Łukasza i jego prezesem do roku 1939. Uczestniczył we wszystkich wystawach tego ugrupowania oraz wystawiał na Salonach Instytutu Propagandy Sztuki i Bloku ZAP w Warszawie. Wiele wystawiał także poza granicami kraju - w Pittsburghu, Wenecji, Nowym Jorku, Pekinie. Malował obrazy o tematyce rodzajowej, sceny historyczne, kompozycje religijne, portrety, typy charakterystyczne. W trosce o doskonałość warsztatu malarskiego, wzorem dawnych mistrzów odtwarzał starannie wszystkie szczegóły przedmiotu, precyzyjnie modelował podobiznę żywego modela, łącząc to wszystko umiejętnie z trafnie dobraną kolorystyką.