Rejestr, 1988 r.

"Większość rysunków i zanotowanych pomysłów , które udało mi się zebrać , dotyczy bardzo bliskich sobie spraw. (...) Rysowanie ruchliwych, niekończących się układów o zmiennym rytmie i nasyceniu, ułożonych w monotonne szeregi, czasem zanikające lub zagęszczające się do granic zagubienia własnego rytmu, katastrofalnego układu zaniku, sprawia mi czysto zmysłową przyjemność, jaką daje np. malowanie pejzażu z natury lub wystukiwanie nieskomplikowanego rytmu na jakimś perkusyjnym instrumencie". JAN TARASIN

"Rejestry", "Sytuacje", "Układy", "Zapisy" to z pozoru zwykłe słowa, które jednak w kontekście polskiej sztuki współczesnej mają szczególne znaczenie. Od połowy lat 70. stały się one pewnego rodzaju wizytówką artysty, który zarówno w malarstwie, rysunku jak i grafice, komponował otaczającą go rzeczywistość w zrytmizowaną, harmonijną całość. I tak przez kolejne dziesięciolecia dynamiczne układy przedmiotów, postaci, znaków, "przelewały się" przez papiery i płótna pracowni Jana Tarasina.
Prezentowana w katalogu praca "Rejestr" pochodzi w 1988 roku. Ta dojrzała kompozycja została stworzona przez pełniącego od roku funkcję rektora warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych Jana Tarasina. W tym czasie, u progu lat 90., artysta zacznie operować coraz większymi zbliżeniami, coraz mniejszych fragmentów rzeczywistości. Przybliżone kadry Tarasin chętnie będzie tłumaczył jednym ze swoich ulubionych powiedzeń "Tyle samo jest świata w kurzu, co w bezmiarach kosmosu". Prace artysty na przestrzeni lat wielokrotnie interpretowane były przez teoretyków i krytyków sztuki. Zbigniew Taranienko opisywał malarstwo Jana Tarasina słowami: "Jakości artystyczne malarstwa Jana Tarasina są oczywiste, ale jego obrazów nie można traktować wyłącznie jako residuum wzruszeń estetycznych — narzędzia zmysłowych bądź formalnych satysfakcji. Dzieło artysty zostało przesycone jego własnymi ideami. Jan Tarasin uznał, że świat jest zbiorem wzajemnie przenikających się, dynamicznych układów. Różnią się̨ one między sobą ze względu na odmienne sposoby istnienia i metody działania, mogą być specyficznymi ciągami rzeczy, sił, wielkości abstrakcyjnych, idei, bądź czegokolwiek innego. Wpływają na siebie, bezustannie tworząc nowe, niespodziewane sytuacje, zdarzające się po raz pierwszy. Dwa podstawowe rodzaje sprzecznych ze sobą sił pozostają w ciągłym uwikłaniu, wzajemnie się przekształcając: ani siły mechanistyczne, ani życiowe nie istnieją w stanie czystej niezależności. Obrazy artysty są od wielu lat rozmalowywaniem i dopełnianiem tej samej idei: ukazują ruch sprzecznych sił, ciągłą zmienność, przypadkowość obecnego stanu bytu. Artysta bada relacje sił elementarnych, gaże- buduje układy cząstek pozostających ze sobą w różnych związkach na ogół w poziomych, przenikających się i nakładających się na siebie ciągach o nierównym zagęszczeniu. Cząstki te, rzuty ‘przedmiotów ku ogołoconych ze swych cech’, jak mówi artysta, znaki, symbole, ślady rzeczy, istnieją zielu w wielu odmianach; umieszczone w zmiennej przestrzeni reprezentują abstrakcyjne siły i konkretne przedmioty" (Zbigniew Taranienko. Kolekcja studiu, dzieła i twórcy, s. 168).


W 1951 ukończył malarstwo w krakowskiej ASP w pracowni prof. Zbigniewa Pronaszki. Jako student zadebiutował na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w latach 1948-49. Od 1962 jest członkiem Grupy Krakowskiej. W 1974 podjął pracę pedagogiczną w warszawskiej ASP, a w latach 1987-90 był rektor tej uczelni. W 1984 otrzymał Nagrodę im. Jana Cybisa. W 1995 w warszawskiej Zachęcie miała miejsce monograficzna wystawa prac artysty.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.