Bez tytułu, 1963 r.

Pozbawiona tytułu kompozycja z 1963 roku autorstwa Jana Tarasina to obraz pochodzący z jednego z najciekawszych okresów malarskich tego twórcy. To wtedy z ascetycznych, figuratywnych kompozycji, stworzonych w latach 50. XX w., zaczynają wyłaniać się znaki-obiekty, które artysta nazywał "przedmiotami". Jak czytamy we wstępie do katalogu wystawy artysty w Galerii Krzywe Koło: "Przedmioty bezinteresowne, przedmioty policzone pojawiają się od kilku lat na płótnach Tarasina. Układa je rytmicznie na śmiało rozmalowanej płaszczyźnie. Znajduje dla nich miejsce po dłuższej rozwadze. Czasem szybko przygważdża wymykającą się smugę, plamę, kreskę... Napięcie zawarte jest w ruchu przedmiotów. W skupieniu drobnych elementów wokół formy centralnej, która zostaje przez nie osaczona, atakowana, niepokojona z różnych stron. Natomiast układ kompozycyjny obrazu, rozłożenie akcentów, ścisłe określenie formy brył i płaszczyzn - jest wyrazem dążności do harmonii i równowagi" (Aleksander Wojciechowski, wstęp do katalogu wystawy indywidualnej Jana Tarasina, Galeria Krzywe Koło, Warszawa 1960).
Prezentowany obraz przedstawia horyzontalny pejzaż wypełniony tajemniczymi symbolami. Dystynktywnym elementem jest centralnie umieszczony, ciemny fragment ponad horyzontem, który przecina błękitny obszar w górze obrazu. Owo kompozycyjne posunięcie pojawia się w większości dzieł Tarasina z tego czasu.
W odróżnieniu od późniejszych, bardzo dobrze znanych kompozycji z lat 70. i 80., wielką rolę w prezentowanym dziele z 1963 gra faktura i jej materia. Charakterystyczny wolumen tego malarstwa, oddający specyficzny Zeitgeist europejskiego malarstwa lat 60. XX wieku, tworzą grube, reliefowe warstwy farby. Artysta podkreślił je postarzającą, ciemną patyną, z której chętnie korzystał w latach 60. Mimo nawiązywania do malarstwa materii, trudno jednak dostrzec tu wszędobylski wpływ kantorowskiego informelu czy bezforemnej abstrakcji. Poprzedzając o całe dekady Tatarczyka i Tarasewicza, Tarasin tworzył symboliczny, na poły abstrakcyjny krajobraz, którego inspiracje sięgały daleko poza europejską kulturę.
Punktem zwrotnym, który ukształtował całą późniejszą twórczość Jana Tarasina, był wyjazd stypendialny do Azji w 1962. Artysta zwiedził Hanoi, Haiphong nad Zatoką Tonkińską i Pekin. Obcowanie z nieznaną wcześniej kulturą wpłynęło na jego postrzeganie przestrzeni w obrazie. Po raz pierwszy pojawiła się wyrazista, odcinająca całość linia symbolicznie rozumianej granicy - horyzontu czy tytułowego brzegu - która otwierała jego abstrakcyjne kompozycje na nowe konteksty i interpretacje. Motyw dwóch odciętych od siebie plam kolorystycznych z wplecionymi weń pozornie przypadkowymi układami przedmiotów odwołuje się do wschodniej, medytacyjnej estetyki. Bogusław Deptuła pisał: "(...) Tarasin (...) traktował malowanie jako narzędzie poznania i porządkowania świata. Świat - który jawił mu się jako nieustanny ruch i bałagan - porządkował swoimi obrazami, wprowadzając weń własny malarski rygor. Ale to właśnie w owym pierwotnym bezładzie tkwi siła, bałagan jest porządkiem tego świata, na co Tarasin łatwo się godził. Fascynowały go przedmioty - w nich widział główną składową otaczającej nas rzeczywistości. Zarazem w jego obrazach przedmioty te pojawiały się jako znaki, a nie konkretne rzeczy. (...) Tarasin wiedział, że nie opowie całej historii świata, nie takie były zresztą jego zamiary, mówił: 'To temat mnie wybrał, a nie ja temat. (...) Jeśli go człowiek przyjmie, mniej się szamocze, zaczyna się ze sobą zgadzać, nawet widzi w tym satysfakcję'" (Bogusław Deptuła, Wspomnienie o Janie Tarasinie, źródło: www.dwutygodnik.com).


W 1951 ukończył malarstwo w krakowskiej ASP w pracowni prof. Zbigniewa Pronaszki. Jako student zadebiutował na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w latach 1948-49. Od 1962 jest członkiem Grupy Krakowskiej. W 1974 podjął pracę pedagogiczną w warszawskiej ASP, a w latach 1987-90 był rektor tej uczelni. W 1984 otrzymał Nagrodę im. Jana Cybisa. W 1995 w warszawskiej Zachęcie miała miejsce monograficzna wystawa prac artysty.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.