Widok morza

Jan Stanisławski należy do grona najwybitniejszych malarzy okresu Młodej Polski. Był mistrzem małych form pejzażowych, autorem początkowo realistycznych, a potem impresjonistycznych i ostatecznie - dynamicznie, szeroko, z rozmachem malowanych kompozycji, które odzwierciedlały fascynację malarza zarówno przyrodą, jak i światłem oraz barwą. W latach 1885-1895 Stanisławski przebywał w Paryżu - ówczesnej "mekce" artystycznej, gdzie toczyły się, według słów Zenona Przesmyckiego: "najgorętsze boje impresjonizmu". Jednak, jak dalej pisał Przesmycki - "Paryż nie zrewolucjonizował go, lecz uświadomił" i utwierdził we własnych poszukiwaniach malarskich. Prezentowany obraz to pejzaż wyjątkowy, przedstawiający morskie wybrzeże we Francji.

Ukończył studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim oraz w Instytucie Technologicznym w Petersburgu. Malarstwa początkowo uczył się w Klasie Rysunkowej W. Gersona w Warszawie, następnie w latach 1884 - 1885 w Paryżu u E. Carolusa - Durana. Odbył wiele podróży artystycznych m. in. do Włoch, Hiszpanii, Austrii i Czech. W 1895 r. przebywał w Berlinie i współpracował z W. Kossakiem przy realizacji panoramy "Przejście przez Berezynę". W 1897 r. zamieszkał w Krakowie, gdzie wykładał malarstwo krajobrazowe w Szkole Sztuk Pięknych. Jako pedagog w pracowni pejzażowej wprowadził metodę studiów plenerowych, która dała początek rozwoju tego gatunku malarstwa w sztuce polskiej na początku XX w. Był współzałożycielem TAP "Sztuka". Malował przede wszystkim małe, nastrojowe, syntetyczne pejzaże o szerokiej plamie barwnej.