POPÓWKA NA UKRAINIE, 1905 r.

Jan Stanisławski po studiach matematycznych, podjął naukę malarstwa w warszawskiej Klasie Rysunkowej u W. Gersona, krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1884-85) u W. Łuszczkiewicza) i paryskiej pracowni C. Durana (1885-88). Podróżował do Włoch, Hiszpanii, Szwajcarii, Niemiec, Austrii, Czech; wielokrotnie wyjeżdżał na Ukrainę. Brał udział w malowaniu tła pejzażowego panoram: Berezyna (z W. Kossakiem w 1895 r. w Berlinie) i Golgota (z J. Styką w 1896 r. we Lwowie). Od 1897 r. mieszkał w Krakowie. W tamtejszej Szkole Sztuk Pięknych objął nowo utworzoną katedrę malarstwa pejzażowego. Był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka, powstałego w 1897 r. Był pejzażystą, który wywarł ogromny wpływ na swoich uczniów, natchnął ich ideą utrwalania rodzimych krajobrazów. Malował olejno, zajmował się też litografią.
Obraz Wieś Popówka był prezentowany na wystawie pośmiertnej Jana Stanisławskiego, która miała miejsce w Warszawie w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w 1907 r. Obejmowała 50 prac artysty podarowanych przez wdowę celem spieniężenia na rzecz domu dla uczniów ASP w Krakowie.