Pieta no. 1

"(…)- Czterdzieści lat upłynęło od czasu, jak ma pan swoją ścianę.
- W tym roku tę prawdziwą ścianę porzuciłem. Pozbyłem się już tej piwnicy. Zbyt dużo wspomnień, zbyt dużo bólu. Mam kilka atelier w Pradze. Przyjrzyj się dokładnie, można włączyć światło: ta ściana w domu to jest już ściana artystyczna. Niech pan spojrzy, jest pomalowana. Tamta w suterenie była prawdziwa i ciągle pracowała. W nocy słyszałem, jak odpada z niej tynk. Przez całe lata pytano mnie, czy właśnie wróciłem z kościoła, bo zawsze śmierdziałem kryptą. A to taka wilgoć była w moim gniazdku. Nie chcę jednak wracać tam, gdzie przeżyłem tyle porażek.
(...)- Słyszałem, że za komunizmu pana modelki były zatrzymywane przez tajną policję.
- Chcieli z tych kobiet wyciągnąć, co ja mówię o państwie. Ale ukrytym i myślę, że ważniejszym, powodem było to, że ci tajniacy chcieli te kobiety osobiście poznać. Stworzyć przymus psychiczny, aby one się z nimi spotykały. No, bo skoro mnie dają się fotografować nago, to pewnie są łatwe. Kiedy ja widziałem esbeka, to umierałem ze strachu. Ale wiem od tych kobiet, że one się nie bały. W ogóle powiem ci, że kobieta mniej się boi" (Mariusz Szczygieł, Zrób sobie raj, Wołowiec 2010, s. 35).

Od 1963 roku, gdy po raz pierwszy wystawił swoje zdjęcia w Pradze, nieprzerwanie fotografuje. W 1972 roku pojawia się najbardziej charakterystyczny motyw jego twórczości - odrapana ściana piwnicy. Na jej tle komponuje swoje fantasmagoryczne akty. Pozują mu przeważnie kobiety dalekie od współczesnych kanonów urody - dojrzałe, często otyłe, czasem nawet stare lub kalekie - jednak artysta potrafi nawet z brzydoty wydobyć jakieś magiczne piękno (chociaż zdarza mu się ocierać o turpizm, a czasami nawet wulgarność). Często, podobnie jak Helmut Newton, portretuje te same osoby w ubraniu i bez ubrania. Przykładem charakterystycznym dla jego twórczości jest chociażby dyptyk HouseWife (1984). Początkowo doceniany bardziej na Zachodzie niż we własnym kraju. W czasach CSRS bojkotowany przez komunistyczne władze. Obecnie cieszy się ogromną popularnością (wystawy, albumy, wywiady) zarówno za granicą, jak też w Czechach.

Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.