Pont Neuf

Edukację artystyczną rozpoczął w latach 1904-1911 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, początkowo pod kierunkiem F. Cynka, następnie w graficznej pracowni Józefa Pankiewicza. Swe umiejętności warsztatowe doskonalił w Paryżu w latach 1908 - 09. Studia rozszerzał w Akademie für Graphische Künste und Buchgewerbe w Lipsku oraz w Académie Colarossi w Paryżu, gdzie w 1911 osiadł na wiele lat. Wszedł do grona założycieli Towarzystwa Artystów Polskich w Paryżu ukonstytuowanego w 1911 roku. W 1915 roku został członkiem Towarzystwa Polskiego Literacko - Artystycznego. Jego sztukę promował znany paryski marszand Leopold Zborowski. W 1917 roku otworzył w Paryżu własną szkołę grafiki; do opanowania technik graficznych zachęcał Władysława Skoczylasa i Franciszka Prochaskę. Motywów do zobrazowania dostarczały mu pobyty w Rouen i Chartres, w miasteczkach Normandii, Bretanii i południowej Francji, podobnie jak podróże do Włoch, Holandii i Hiszpanii. Po powrocie do Krakowa w 1924 roku podjął pracę pedagogiczną w Wolnej Szkole Malarstwa i Rysunku Ludwiki Mehofferowej. W latach 1931-32 pełnił funkcję asystenta w katedrze grafiki ASP, którą kierował Jan Wojnarski. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", z którym wystawiał w Budapeszcie (1910 r.), Krakowie (1911 r.) i Warszawie (1912 i 1923 r.); brał też udział w ekspozycjach ugrupowania Formiści urządzanych w Krakowie (1917 r.), Lwowie (1918 r.) i Paryżu (1922 r.). W 1925 roku został współzałożycielem Cechu Artystów Plastyków "Jednoróg". Na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu w 1929 roku został uhonorowany Wielkim Srebrnym Medalem. Wiele wystawiał w Paryżu uczestnicząc w Salon d`Automne (1911 - 13) i Independant (1912 r.), pokazując swą twórczość w Galerie Barbazagnes (1920 r.) i Galerie du Musée Crillon (1921, 1922, 1924 r.). Przyłączył się też do ekspozycji polskich artystów zamieszkałych w Paryżu, zorganizowanej w 1912 roku w Barcelonie w Galeries José Dalmau. Swą sztukę eksponował ponadto w Wiedniu, Helsinkach, Pradze, Brukseli i Buffalo. Twórczość malarska Rubczaka była nierozłącznie związana z francuskim postimpresjonizmem promowanym na polskim gruncie przez Józefa Pankiewicza.