Synergia, 1971 r.

Prezentowane dzieło powstało w 1971 roku, czyli niedługo po tym, jak Jan Dobkowski uzyskał dyplom w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Mimo młodego wieku, był już artystą znanym, przede wszystkim za sprawą swojego oryginalnego stylu. Wielkoformatowe obrazy Dobkowskiego przedstawiają malowane płasko, uproszczone postaci o ornamentalnie rozrysowanych, stylizowanych konturach. W końcu lat 60. utrzymane były zwykle w kolorze czerwonym, w silnym kontraście z zielonym tłem. Wzajemne nachodzące na siebie obie strefy kolorystyczne wywołują wrażenie migotania i blasku. Treścią tego malarstwa jest najczęściej erotyka. Twórczość Jana Dobkowskiego ma swoje korzenie w amerykańskim nurcie pop-art. W zachodniej plastyce lat 60. nastąpił przełom, który miał dużo bardziej "ekstremistyczny" charakter, niż inne epokowe nurty, takie jak kubizm, futuryzm czy suprematyzm. Jak pisał Aleksander Wojciechowski: "Kiedy Derain wygrażał sztuce tradycyjnej swym 'nabojem dynamitu' dzierżył wówczas w ręku jedynie tubę farby; kiedy Vlamnick wołał: 'Spalę École des Beaux-Arts' - miał na myśli swe rozżarzone cynobry i kobalty jako źródło płomienia. Podpalacze grozili światu farbami, nową formą artystyczną, nową konstrukcją dzieł, która zawsze kierowana była przeciwko jednemu wrogowi: dawnej formie, dawnej konstrukcji, dawnej palecie, dawnej estetyce. Były to więc niejako rodzinne spory o formę zapisu: walka przeciwko sztuce - w imię sztuki". Jednak szereg czynników, spośród których najważniejsze to rozwój ludzkiej interwencji poza naszą planetę, komputeryzacja, gwałtowny rozwój mediów masowego przekazu, spowodowały gwałtowną dewaluację obiektu sztuki jako unikalnego artefaktu. Kwestionowanie sensu twórczości indywidualnej szło w parze z podważaniem autorytetu historii sztuki i krytyki artystycznej i próbami zastąpienia ich antropologią strukturalną, socjologią i cybernetyką. Przełom lat 60. polegał na odrzuceniu "cywilizacji druku" na rzecz cywilizacji audiowizualnej, zaś elitarna kultura zaczęła być wypierana przez kulturę masową.W praktyce oznaczało to, że potoczny język pozaartystycznych przekazów wizualnych - takich jak reklama - zaczął być traktowany jako język sztuki. Indywidualny obraz (ikona), niejako rozpuścił się pośród anonimowych przekazów wizualnych (ikonosfera). Artyści, którzy budowali swój przekaz o mass-media i dokumentację, działali w przekonaniu, że jest to droga do całkowitej autonomii sztuki. Na kanwie tych poglądów i działań wyrósł pop-art.

Malarz i grafik. W latach 1962 - 1968 odbył studia w ASP w Warszawie na Wydziale Malarstwa w pracowniach prof. Juliusza Studnickiego i prof. Jana Cybisa. Był współzałożycielem (wraz z Jerzym Jurrym Zielińskim) grupy “Neo-Neo" (1967-1970). Ilustrator wierszy Guillaume'a Apollinaire'a "Zwierzyniec albo świta Orfeusza" (1963). W roku 1968 Dobkowski wziął udział w wystawie "Secesja-Secesja?" w Galerii Współczesnej w Warszawie, która wywołała wielkie zainteresowanie w mediach i wśród krytyków. Po sukcesie na tej wystawie jego obrazy znalazły się na prestiżowej prezentacji "Polskie malarstwo współczesne. Źródła i poszukiwania" w Paryżu. Wkrótce też Guggenheim Museum w Nowym Jorku zakupiło do swoich zbiorów jego płótno "Podwójna dziewczyna" (1968), pierwszy czerwono-zielony obraz Dobkowskiego. Cały cykl obrazów w takiej kolorystyce powstał rok później, namalowany w ujednoliconym formacie 200 x 150 cm. Na zielonych tłach pojawiały się w różnych sytuacjach czerwone sylwety męskich i kobiecych postaci, te ostatnie najczęściej o bujnych kształtach, karykaturalnie rozrośniętych. Kobiety o wielu piersiach o formach jabłek czy gruszek miały w sobie potężny ładunek erotyzmu i zmysłowości. Niektóre formy na obrazach Dobkowskiego przemieniały się płynnie w inne, pierś kobieca stawała się dorodnym jabłkiem, serce plemnikiem, a kręgosłup i żebra organiczną, wiotką strukturą. Zieleń sugerowała naturę, żywiołową witalność, życie. Obrazy te stały się punktem wyjścia do wielu działań przestrzennych i następnych serii obrazów. W okresie stanu wojennego uczestniczył w akcjach kultury niezależnej. W 1972 roku był stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku. Laureat nagród, m.in.: Nagrody Krytyki im. Cypriana Kamila Norwida (1978); Nagrody im. Jana Cybisa (1994) za całokształt twórczości.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.