Spacer wiosny , 1974 r.

"(...) Dla nas nie ma jutra, nie ma wczoraj. Jesteśmy cali naraz w teraz. Nie ma dni. Jest jeden dzień. Była, jest i będzie jedna godzina. Jest jedna sekunda, która jest całym życiem. Niszczymy ostatni zegar, wewnętrzne poczucie czasu. Wtedy dopiero uwolnione od przedziałów sztucznie narzuconych, bo czas jest niepodzielny - życie staje się jednością, nieustannym teraz, wiecznością teraz. Nieśmiertelność jest wewnątrz śmiertelności, jedyna szansa osiągnąć ją teraz. Jeśli mówić, to po to, aby odrzucić słowa. Słowa zasłaniają rzeczy. Trzeba wejść 'w', my to nazywamy w-w. Wejść w rzecz. Przede wszystkim w drugiego człowieka. Przerwać granicę między nim a sobą".
Manifest Proroka, [w:] Kamil Sipowicz. Hipisi w PRL-u, Warszawa 2008, s. 152

Twórczość Jana Dobkowskiego od samego początku była wiązana z ikonosferą hipisów, kontrkulturą rozwijającą się na całym świecie od końca lat 60. Płynnie przenikające się, obłe formy, wyrazista kolorystyka, "pęczniejące" motywy biologiczne i stylizowana na secesyjną linia składały się na wyjątkowy styl artysty, konsekwentnie realizowany przez lata. Sam Dobkowski przyjmował pozycję zaangażowanego obserwatora, który czerpał inspiracje nie tylko z okładek i plakatów zachodnich zespołów rockowych, ale także z kultury intelektualnej ruchu. Nieskrępowany erotyzm, fascynacja naturą i ludzkim ciałem obecna w pracach Dobkowskiego wynikały nie tylko z zainteresowań formalnych artysty, ale także panującego wówczas równościowego dyskursu, proklamującego otwarcie na drugiego człowieka, jego seksualność i jej związek z przyrodą. Przykładem obecnych w ówczesnej debacie środowisk artystycznych poglądów może być cytowany wyżej Manifest Proroka, jednego z najważniejszych polskich hipisów, "ojca-założyciela" ruchu. W dalszej części tekstu Prorok pisał: "(...) Trzeba dać siebie innym. Ja daję im siebie. Nie ma mnie, jestem przy nich, i oni są przez mnie. Zapominać o sobie - powoli wyrzucać siebie - z siebie. (...) Siebie widzieć tylko w drugiej istocie. Rozszerzyć człowieka nie tylko w czasie, ale i w przestrzeni - tej szczególnej przestrzeni, jaką są wrażenia, uczucia innych ludzi. Może tak odbarwiając się, nieustannie do bieli, przezroczystości - znikniemy?"



Malarz i grafik. W latach 1962-68 odbył studia w ASP w Warszawie na Wydziale Malarstwa w pracowniach prof. Juliusza Studnickiego i prof. Jana Cybisa. Był współzałożycielem (wraz z Jerzym Jurrym Zielińskim) grupy "NEO-NEO-NEO" (1967-1970). Ilustrator wierszy Guillaume'a Apollinaire'a "Zwierzyniec albo świta Orfeusza" (1963). W roku 1968 Dobkowski wziął udział w wystawie "Secesja-Secesja?" w Galerii Współczesnej w Warszawie, która wywołała wielkie zainteresowanie w mediach i wśród krytyków. Po sukcesie na tej wystawie jego obrazy znalazły się na prestiżowej prezentacji "Polskie malarstwo współczesne. Źródła i poszukiwania" w Paryżu. Wkrótce też Guggenheim Museum w Nowym Jorku zakupiło do swoich zbiorów jego płótno "Podwójna dziewczyna" (1968), pierwszy czerwono-zielony obraz Dobkowskiego. Cały cykl obrazów w takiej kolorystyce powstał rok później, namalowany w ujednoliconym formacie 200 x 150 cm. Na zielonych tłach pojawiały się w różnych sytuacjach czerwone sylwety męskich i kobiecych postaci, te ostatnie najczęściej o bujnych kształtach, karykaturalnie rozrośniętych. Kobiety o wielu piersiach o formach jabłek czy gruszek miały w sobie potężny ładunek erotyzmu i zmysłowości. Niektóre formy na obrazach Dobkowskiego przemieniały się płynnie w inne, pierś kobieca stawała się dorodnym jabłkiem, serce plemnikiem, a kręgosłup i żebra organiczną, wiotką strukturą. Zieleń sugerowała naturę, żywiołową witalność, życie. Obrazy te stały się punktem wyjścia do wielu działań przestrzennych i następnych serii obrazów. W okresie stanu wojennego uczestniczył w akcjach kultury niezależnej. W 1972 roku był stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku. Laureat nagród, m.in.: Nagrody Krytyki im. Cypriana Kamila Norwida (1978); Nagrody im. Jana Cybisa (1994) za całokształt twórczości.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.