Australijski sen II, 2000 r.

"Tworzę nastrój. Jest on elementem intymności, tak jak intymność - nastroju. Erotyka to nie tylko bliskie kontakty między ludźmi. Płodność to erotyka, która dotyczy całego świata, także zwierząt, roślinności. Nie zajmuję się kontekstem kulturowym i socjologicznym erotyki, widzę człowieka jako część natury. W moich obrazach staram się wymieszać elementy roślinne, zwierzęce i ludzkie, pokazać bogactwo linii tych światów, które tworzą jedną całość. Chcę pokazać kipiące życie" (Jan Dobkowski).

W prezentowanym obrazie doskonale widać wszystkie tendencje, które niezmiennie od ponad czterech dekad obecne są w twórczości Jana Dobkowskiego: witalność, humor, miękkość linii, biologiczną energię, radość. To wielobarwna, złożona z krótkich, impastowych pociągnięć pędzla kompozycja nawiązująca do prac francuskich pointylistów i powidoków Władysława Strzemińskiego. Wielobarwne linie tworzą ekspresyjne, opływowe tło, na którym materializują się kontrastowe, lekkie, organiczne formy. Użycie przez artystę całego spektrum palety mocnych, wyrazistych barw: zieleni, błękitów, fioletów, róży, czerwieni, żółcieni, oranżu i bieli sprawia, że obraz staje się barwnym zapisem ulotności marzenia sennego. Biologiczność malowanych przez niego form objawia się nie tylko w pełnych nieskrępowanej erotyki rysunkach i grafikach, ale także w obrazach abstrakcyjnych. Seria "Australijskich snów" jest tego najlepszym przykładem.


Malarz i grafik. W latach 1962-68 odbył studia w ASP w Warszawie na Wydziale Malarstwa w pracowniach prof. Juliusza Studnickiego i prof. Jana Cybisa. Był współzałożycielem (wraz z Jerzym Jurrym Zielińskim) grupy "Neo-Neo" (1967-1970). Ilustrator wierszy Guillaume`a Apollinaire`a "Zwierzyniec albo świta Orfeusza" (1963). W roku 1968 Dobkowski wziął udział w wystawie "Secesja-Secesja?" w Galerii Współczesnej w Warszawie, która wywołała wielkie zainteresowanie w mediach i wśród krytyków. Po sukcesie na tej wystawie jego obrazy znalazły się na prestiżowej prezentacji "Polskie malarstwo współczesne. Źródła i poszukiwania" w Paryżu. Wkrótce też Guggenheim Museum w Nowym Jorku zakupiło do swoich zbiorów jego płótno "Podwójna dziewczyna" (1968), pierwszy czerwono-zielony obraz Dobkowskiego. Cały cykl obrazów w takiej kolorystyce powstał rok później, namalowany w ujednoliconym formacie 200 x 150 cm. Na zielonych tłach pojawiały się w różnych sytuacjach czerwone sylwety męskich i kobiecych postaci, te ostatnie najczęściej o bujnych kształtach, karykaturalnie rozrośniętych. Kobiety o wielu piersiach o formach jabłek czy gruszek miały w sobie potężny ładunek erotyzmu i zmysłowości. Niektóre formy na obrazach Dobkowskiego przemieniały się płynnie w inne, pierś kobieca stawała się dorodnym jabłkiem, serce plemnikiem, a kręgosłup i żebra organiczną, wiotką strukturą. Zieleń sugerowała naturę, żywiołową witalność, życie. Obrazy te stały się punktem wyjścia do wielu działań przestrzennych i następnych serii obrazów. W okresie stanu wojennego uczestniczył w akcjach kultury niezależnej. W 1972 roku był stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku. Laureat nagród, m.in.: Nagrody Krytyki im. Cypriana Kamila Norwida (1978); Nagrody im. Jana Cybisa (1994) za całokształt twórczości.