Widok na kościół, 1966

Jan Betley rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w 1930 roku w pracowni T. Pruszkowskiego. Od 1935 roku należał do Stowarzyszenia Plastyków "Grupa Czwarta", założonego z inicjatywy Pruszkowskiego. Studia ukończył w 1936 roku z wyróżnieniem uzyskanym za absolutorium (pierwsza nagroda). Początkowo w swym malarstwie wykazywał głębokie związki artystyczne z koloryzmem polskim. Malował wówczas pejzaże, sceny z udziałem koni (często była to batalistyka), portrety i sceny rodzajowe. Od czasów studenckich brał czynny udział w wystawach. Były to zarówno wystawy organizowane przez Klub Artystyczny Płocczan, jak i później doroczne salony Instytutu Propagandy Sztuki, Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych oraz wystawy zagraniczne - w Sztokholmie, w Londynie i w Ameryce. W 1938 roku seria prac o tematyce warszawskiej, wystawiona w Instytucie Propagandy Sztuki, zyskała szerokie zainteresowanie i została zakupiona przez Prezydenta Warszawy Stefana Starzyńskiego. Po wojnie nadal bardzo często wystawiał swoje prace w Polsce i za granicą. Od 1948 roku był wykładowcą swojej macierzystej akademii. Obecnie jego prace malarskie znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, w Muzeum Mazowieckim w Płocku, w Muzeum Historycznym m.st. Warszawy oraz w wielu innych muzeach i instytucjach państwowych. Ostatnio prace artysty prezentowano w Muzeum im. Jerzego Dunin-Borkowskiego w Krośniewicach na wystawie Jan Betley. Kreska i barwa. Rysunki, pastele i akwarele ze zbiorów Wojciecha Lisockiego, luty-maj 2004.