Płacz płać, 2008 r.

Artystka zajmuje się malarstwem, fotografią, wykonuje obiekty, instalacje i prace w przestrzeni publicznej. Jest autorką charakterystycznego malarstwa "pisanego". Samodzielnie występujące na płótnach teksty jako osobna tematyka obrazów pojawiły się w twórczości Sawickiej w 1997 roku, artystka nieprzerwanie eksploatuje ten wątek po dziś dzień. Wyróżnikiem pisanych obrazów Sawickiej są stosowane zazwyczaj przez artystkę jasne, pastelowe, neutralne tła, na których wymalowuje komunikaty będące najczęściej cytatami zaczerpniętymi z sensacyjnych nagłówków gazet. Wyjęte z kontekstu słowa, zdania pozbawione znaków interpunkcyjnych, nieraz urywające się w połowie stanowią odzwierciedlenie wizualnej rzeczywistości w której żyjemy. Rzeczywistości, w której bombardowani jesteśmy przypadkowymi komunikatami, informacyjną papką, z której trudno wyłowić sens. W wizualnym szumie uwagę zwracają tylko nagłówki o drastycznej wymowie, które kreują w naszych umysłach powierzchowny obraz świata. Sawicka z jednej strony odwzorowuje nastrój niepokoju, który wywołują sensacyjne tytuły, z drugiej strony traktuje je jako interesujące zjawisko estetyczne.

Artystka studiowała w latach 1979-1984 na krakowskiej ASP na Wydziale Malarstwa, dyplom obroniła w pracowni prof. Jerzego Nowosielskiego. W 1992 r. otrzymała stypendium The Pollock-Krasner Foundation, zaś w 1995 stypendium MKiS. Od 1996 r. współpracuje z Otwartą Pracownią w Krakowie, jest członkiem stowarzyszenia o tej samej nazwie. Od 1997 r. współpracuje z Galerią Foksal w Warszawie. Od 1998 r. Sawicka wykonuje również na podstawie obrazów wielkoformatowe wydruki z czarnymi literami na cielisto-różowym tle. Charakterystyczny róż kojarzony bywa najczęściej z kobiecością, pojawia się tu więc problematyka ciała, ale wprowadzona przez artystkę bardzo dyskretnie, symbolicznie. W 2003 r. miała miejsce retrospektywna wystawa Jadwigi Sawickiej zatytułowana "Nic w środku". Artystka zaprezentowała na niej swoje charakterystyczne "malarstwo pisane", fotografie, obiekty i realizacje przestrzenne tworząc intrygujący wielogłos refleksji na temat sytuacji współczesnego człowieka, zalewanego przez lawiny komunikatów pozbawionych istotnych treści i przekazów. W 2014 Jadwiga Sawicka została laureatką prestiżowej nagrody im. Jana Cybisa, przyznanej za twórcze dokonania w 2013 roku.