Kompozycja abstrakcyjna

"Skomplikowaną strukturę naszego świata artystka przekazuje nam niespokojną wizją materii podlegającą prawie wyłącznie prawom rytmu, precyzujących się gdzieniegdzie w ledwo dostrzegalny kształt". Tak o malarstwie Jadwigi Maziarskiej wypowiadał się P. Skrzynecki. Trudno się z tą wypowiedzią nie zgodzić. "Kompozycja abstrakcyjna" przesycona jest różnorodnością barw, ukazanych jednak w sposób subtelny i stonowany. Kształty, linie, zagięcia prowokują wrażenie ruchu, początkowo jakby nieskoordynowanego, jednak przy bliższym przyjrzeniu dokładnie przez artystkę wypracowanego. Świadczą o tym setki maleńkich kółek, wtapiających się w kompozycję obrazu, a zarazem nadające mu głęboko przemyślaną formę. Do prezentowanej pracy można przypisać słowa Jadwigi Maziarskiej, która powiedziała: "los ludzki złączony jest z nieosiągalnymi krańcami kosmosu - z jego organizacją wiecznie krążących w różnych układach cząstek, skupiających się w odmiennych jakościowo zbiorach, lecz nieraz aktywnych indywidualnie. Poruszają się one w swoich własnych rytmach, wyzwalając energię, dynamizując ruch innych struktur". W "Kompozycji abstrakcyjnej" widać te inspiracje kosmosem, jego bezkresem. Praca ta, podobnie jak cały dorobek artystyczny Maziarskiej, jest interesującym i budzącym ciągłe zainteresowanie przykładem XX-wiecznej sztuki polskiej.