Lugano, 1912

Jadwiga Gałęzowska kształciła się między innymi w krakowskiej szkole malarstwa Teofilii Certowicz, uczęszczała również na kurs malarstwa do A. Baranieckiego. Swe malarskie studia kontynuowała w Monachium, pod kierunkiem węgierskiego artysty S. Hollósy`ego, oraz w 1903 roku w Akademii Colarossi w Paryżu. Należała do Związku Artystek Polskich, a także do Związku Artystów Polskich. Odbywała liczne podróże między innymi do Francji, Włoch, Jugosławii, Norwegi, i Szwecji, z których przywoziła liczne studia pejzażowe. Gałęzowska utrwalała również widoki polskich miast, między innymi Krakowa i Warszawy. W dorobku artystki nie brak też górskich pejzaży, martwych natur oraz kwiatów. Gałęzowska tworzyła w technice akwarelowej, pastelowej oraz olejnej. Popularność zdobyła również jako miniaturzystka, tworząc portreciki na kości słoniowej oraz papierze. W tej technice również powstały miniaturowe pejzaże. W 1945 roku odbyła się w Krakowie indywidualna wystawa prac artystki. Prace artystki znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie oraz Zbiorach Sztuki na Wawelu.