Był dąb..., 1982

WALTOŚ Jacek
Urodził się w 1938 w Chorzowie. W 1963 ukończył Wydział Malarstwa na krakowskiej ASP, gdzie studiował pod kierunkiem Emila Krchy. Jest wykładowcą poznańskiej i krakowskiej ASP. Był członkiem grupy "Wprost" działającej w latach 1966-86, brał udział we wszystkich wystawach grupy, wraz z która otrzymał w 1967 Nagrodę Krytyki Artystycznej im. C.K. Norwida oraz Nagrodę Archidiecezji Warszawskiej w 1984. Uprawia malarstwo, grafikę, rzeźbę, rysunek, zajmuje się krytyką artystyczną. Swoje eseje o sztuce publikuje, m.in. w miesięczniku "Znak". Współorganizował w 1975 wystawę "Romantyzm i Romantyczność w sztuce polskiej XIX i XX wieku". Za prace o wątkach sakralnych, w 1994 otrzymał nagrodę Alby Romer-Taylor. Laureat nagrody Kultury Niezależnej w 1986 r. i nagrody Jana Cybisa w 2002 r.
Wystawy to najczęściej serie obrazów, rzeźb i rysunków poświęconych jednemu motywowi, m.in.: „Pieta w trójnasób” (1976-1984), „Płaszcz miłosiernego Samarytanina” (1982-1988), „Samuel i głos; wołanie” (1985-1999). W 1996 odbyła się jego wystawa retrospektywna „Pomiędzy rzeźbą a obrazem” eksponowana w Poznaniu i Orońsku, rok później w Warszawie i Katowicach.