Kompozycja, 1974

Malowana impastowo i mięsiście kompozycja jest typowym przykładem sztuki Sempolińskiego z lat 70. Artysta skupiał się wtedy nad zagadnieniem światła, koloru i oddziaływania takich środkow formalnych jak faktura. Po serii obrazów inspirowanych światem natury, Sempoliński zwrócił się w kierunku niezwykle ekspresyjnego malarstwa dotykającego niekiedy wątków egzystencjalnych. Teresa Sowińska pisała, że w sztuce Sempolińskiego z początku lat 70. "obraz natury zamienia się w swobodną grę barwnych płaszczyzn, w kompozycję niemal abstrakcyjnych form, co powoduje, iż obrazy Sempolińskiego odbierane są często w kategoriach sztuki bezprzedmiotowej, nieprzedstawiającej. Wrażliwość widza aktywnie współdziałająca z jego wyobraźnią pozwala jednak na rozszyfrowanie znaków języka plastycznego, jakim posługuje się artysta. Pozwala odnaleźć w jego malarstwie całe rejony wysublimowanego piękna krajobrazów, bogactwo i wielorakość nastrojów, wrażeń, uczuć, refleksji, a wszystko to jest wyrażone przez taką syntezę formy, która eliminując cechy nieistotne, szczegóły drugorzędne - utrwala i pogłębia najogólniejszy wyraz. (...) Analizując środki artystycznego wyrazu dzieł Sempolińskiego zauważymy, że elementem budującym określone nastroje jego płócien jest kolor. W organizacji malarskiej przestrzeni obrazów, utkanej z nieuchwytnej jakby materii koloru i światła, przejawia się fascynacja artysty nieograniczonymi możliwościami barwy i mistrzowskie wykorzystanie jej działania. Sposób kładzenia farby, pozornie spontaniczne lecz w istocie przemyślane nawarstwienie gęstych jej smug i płatów o zróżnicowanej fakturze, bogatej materii malarskiej - w znacznym stopniu określa emocjonalną skalę odczuć, jak również dynamiczną ekspresyjność płócien. Bogactwo materii malarskiej w znakomity sposób dopełniają wyszukane, z bezbłędnym wyczuciem komponowane harmonie kolorystyczne, często podporządkowane jednej zasadniczej barwie o subtelnie zróżnicowanej gradacji tonów" (Teresa Sowińska, Jacek Sempoliński, [w:] Katalog wystaw indywidualnych malarstwa w warszawskich zakładach pracy, listopad 1971-kwiecień 1972, s. nlb.).

Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.