Zagubiona brama

RYKAŁA Jacek
Urodził się w 1950 w Sosnowcu. W 1976 ukończył Wydział Grafiki filii krakowskiej ASP w Katowicach, której obecnie jest profesorem i prowadzi pracownię malarstwa i rysunku. Kolażowe kompozycje J. Rykały zaliczane są do tzw. "magicznego fotorealizmu". W prace malarskie wkomponowuje materialne przedmioty, takie jak ramy okienne, kawałki drzwi, deski, dawne fotografie i tym podobne. Większość jego prac składa się z dwóch części: jedna reprezentuje obraz olejny konkretnej rzeczywistości, druga - kolaż, na który składają się przedmioty, będące śladami tej rzeczywistości. Stworzył cykle: "Ławki", Pejzaże", "Bramy", "Okna", "Podwórka", "Podszepty dzielnicy Sielce", "Światła Sroduli", "Rezydencje".

Jacek Rykała jak przez szkło powiększające przybliża nam mikrokosmos Śląska. Z pokruszonych przez czas drobin krajobrazu przywołuje pamięć o losach taj ziemi, o trudnej egzystencji jej mieszkańców. O dramatyzmie skromnej i zarazem bogatej kultury miejskiej, kultury niemych, zazwyczaj wielkich ośrodków przemysłowych. Rykała z pełną powściągliwości pasją szuka poezji w śladach bytowania ludzkiego, przygląda się czule zniszczonym przez życie starym bramom, wydeptanym stopniom schodów, wyślizganym poręczom, zaciekom na ścianach, kępkom traw rozsadzających odwieczne bruki. Konfrontuje te pamiątki z brutalnymi rekwizytami codzienności, a także z melancholijnym zapisem przeszłości w starych fotografiach. Jacek Rykała w swoim wyrazistym malarstwie ewokuje magiczność ziemi, a właściwie tego molocha urbanistycznego, skrywającego mnogość ludzkiego losu.