Judyta, 1917 r.

Po 1890 roku przeniósł się do Warszawy, ukończył tam Szkołę Techniczną Kühna. Następnie rozpoczął studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie uczył się w pracowniach Floriana Cynka, Leona Wyczółkowskiego oraz Józefa Mehoffera. Uczęszczał także na kurs grafiki prowadzony przez Józefa Pankiewicza. Podczas studiów był wielokrotnie nagradzany za prace graficzne i obrazy. Po studiach odbył podróż do Paryża, po powrocie został członkiem ugrupowania Formistów. W 1919 zamieszkał na stałe w Piotrowicach pod Nałęczowem, w majątku rodzinnym żony. Wczesne prace artysty pozostają w kręgu oddziaływania malarstwa Stanisława Wyspiańskiego i Józefa Mehoffera, widoczne są w nich także wpływy drzeworytu japońskiego. Po przyłączeniu się do ugrupowania Formistów zwrócił się w kierunku zgeometryzowanej formy i zwartej konstrukcji obrazu. Najbardziej charakterystyczny motyw twórczości Mierzejewskiego stanowią martwe natury i portrety. Prace Jacka Mierzejewskiego znajdują się w zbiorach wielu muzeów na terenie całej Polski, a także w kolekcjach prywatnych.