Córka Julia we wnętrzu, 1923 r.

POCHODZENIE:
- dar artysty dla Feliksa Mezynera, męża córki artysty Julii
- kolekcja prywatna, Polska
WYSTAWIANY:
- Jacek i Rafał Malczewscy, Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu, 25 marca - 4 września 2011


O ile stosunki Jacka Malczewskiego z synem, zgodnie z relacjami świadków, wymagały swoistego „dojrzewania”, o tyle inaczej było z córką – Julią. Od początku łączyła ich szczególna bliskość. Gdy dorosła już Julia wyszła za mąż za Feliksa Meyznera i przeniosła się do majątku małżonka – do Charzewic, Jacek Malczewski zaczął bywać w pobliskich Lusławicach. Poza chęcią spędzenia czasu z siostrami, miał się zacząć pojawiać właśnie tam ze względu na bliskość Lusławic do Charzewic. Dom, który zamieszkała po zamążpójściu Julia był, według relacji Michaliny Janoszanki, rajem. Położony był w pięknej okolicy, przylegał do niego olbrzymi sad, przez posiadłość biegła świerkowa aleja. Jacek nie tylko bywał tam, ale też zostawiał na ścianach malowane przez siebie obrazy. Wiadomo między innymi o dwóch znajdujących się tam portretach pani domu – w wieku dziecięcym i jako nastolatki. Był tam też portret matki Julii – Marii Malczewskiej oraz obraz zatytułowany „Dobry Pasterz”, przedstawiający Chrystusa w słomkowym kapeluszu ze stadem owiec.

W późnych portretach córki Jacek Malczewski często przedstawiał ją na tle drzwi. Jest tak zarówno w obrazie „We dworze – Portret córki artysty, Julii” z 1920 roku (kolekcja prywatna) gdzie przedstawił ją jako żniwiarkę siedzącą na tle otwartego na przestrzał dworu. Podobnie jest w przypadku portretu córki z 1922 roku (dom aukcyjny Agra-Art, aukcja 14 marca 2004) – ubrana w białą bluzkę Julia siedzi na tle otwartych drzwi do salonu gdzie na ścianie wisi „Tobiasz z aniołami” (obecnie zbiory Muzeum Śląskiego w Katowicach). Owa tendencja objawia się też w obrazie „Córka Julia we wnętrzu”. Trudno powiedzieć jednak czy tu kobieta stoi w drzwiach. Na szafie powstało specyficzne chrześcijańskie imaginarium. Upadający pod ciężarem krzyża Chrystus zwraca się w stronę figury anioła Gabriela, który jednak stoi „na próżno” – bez Marii. Dodatkowym kontekstem dla tego fascynującego przedstawienia zdaje się historia sztuk dekoracyjnych, a konkretnie sposoby eksponowania rzeźb i figur w domach. Choć ostatecznie zależało to każdorazowo od decyzji właściciela, wysoka szafa nie była miejscem eksponowania rzeczy cennych – takich, które chciałoby się pokazać gościom. To raczej swego rodzaju lamus, do którego odsyła się rzeczy nie najbardziej obecnie potrzebne.

W latach 1872-75 i 1877-79 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, m.in. u Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki oraz w latach 1876-77 u Henri Ernesta Lehmana w Szkole Sztuk Pięknych w Paryżu. Na formację artysty wpłynęły liczne podróże do Paryża, Monachium, Wiednia, Włoch, Grecji czy Turcji. Istotnym źródłem inspiracji Malczewskiego był rodzimy folklor, polska literatura i historia, także tradycja biblijna i mitologiczna. Stale podejmował wątki patriotyczne i mesjanistyczne, egzystencjalne, autobiograficzne oraz dotyczące dylematów artystycznego tworzenia. Uznawany za najwybitniejszego przedstawiciela malarstwa polskiego symbolizmu wsławił się też jako wybitny pedagog. Wykładał malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1896-1900 i 1910-1921), a w okresie 1912-1914 pełnił funkcję jej rektora. W 1897 roku został członkiem-założycielem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Twórczość Malczewskiego był wielokrotnie prezentowana poza granicami kraju, doceniana i nagradzana, m.in medalami na międzynarodowych wystawach w Monachium (1892), Berlinie (1891) i Paryżu (1900).

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.