UL PRZY WYPALONYM DĘBIE

WEYSSENHOFF Henryk
urodził się w 1859 roku w Pokrewnie w guberni kowieńskiej, zmarł w 1922 roku w Warszawie. Naukę rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem W. Gersona. W 1878 roku za radą H. Siemiradzkiego podjął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu w klasie malarstwa i rysunków z głów gipsowych , a od 1879 do 1882 roku w klasie studiów z natury u pejzażysty M.K. Klodta. Akademię ukończył w 1886 roku (po dwuletniej przerwie). W 1888 roku za obraz "Mogiły białoruskie (Zwane Starym Cmentarzem) otrzymał I nagrodę w konkursie Akademii w Petersburgu, a wystawienie go w Berlinie przyniosło artyście "mention honorabloe". Na pierwszej Powszechnej Wystawie Krajowej Sztuki Polskiej we Lwowie w 1894 roku za obrazy "Łąka litewska" i "Zakątek Talnego" otrzymał złoty medal. W 1900 roku na Powszechnej Wystawie Światowej w Paryżu otrzymał srebrny medal za obraz "Śnieg".. Od 1899 roku był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", a w 1921 roku współzałożycielem i pierwszym prezesem grupy artystycznej "Pro arte" W latach 1921-1922 sprawował funkcję wiceprezesa TZSP w Warszawie. Był przede wszystkim pejzażystą (malował Litwę, Żmudź, Białoruś), malował leśne zwierzęta, ptactwo, ilustrował książki.