AUTOPORTRET W MUNDURZE PORUCZNIKA, 1915

Naukę rozpoczął w Szkole Przemysłowej w Krakowie, by po czterech latach kontynuować ją w wiedeńskiej Kunstgewerbeschule. Jako pracownik Österreichisches Museum für Kunst und Industries w Wiedniu pogłębiał znajomość sztuk dekoracyjnych. W 1902 r. wstąpił do krakowskiej ASP i studiował pod kierunkiem S. Wyspiańskiego i T. Axentowicza. W l. 1904-1905 doskonalił swe warsztatowe umiejętności w Paryżu, a następnie studiował architekturę wnętrz w Anglii. Naukę kontynuował we Włoszech. Projektował wnętrza, polichromie i witraże. Ponadto uprawiał grafikę i działał jako plakacista. Przede wszystkim jednak zasłynął jako wybitny pejzażysta. Powołany do wojska w 1914, w październiku 1915 skierowany został do krakowskiego Wydziału Grobów Wojennych jako porucznik pospolitego ruszenia. Pracował w Zespole Malarzy i Grafików wykonując szkice i projekty kompozycji cmentarzy, akwarele makiet i szkiców terenów walk. Był członkiem Komisji Konkursowej dokonującej wyboru projektów cmentarzy. W 1916 urządził wystawę poświęconą walkom armii austro-węgierskiej, a w szczególności ofensywie majowej w 1915. Pozostawił też wiele szkiców wojennych - typów żołnierzy, patroli, ruin, scen z okopów itp. Był Polakiem, gorącym patriotą i rzecznikiem walk o niepodległość, co silnie związało artystę z ideą Legionów Polskich. Stanął wkrótce w szeregu plastycznych kronikarzy Legionów.
Na oferowanym obrazie przedstawił siebie z drugim oficerem z Zespołu Malarzy i Grafików ze szkicownikami w rękach.