Relief nr 3, 1980 r.

Po 1945 roku Henryk Stażewski przez kilka lat tworzył kompozycje figuralne, wzorowane na pracach przedwojennych awangardzistów, głównie kubistów (Georges Braque, Pablo Picasso) i futurystów (Umberto Boccioni). Jednak bardzo szybko odszedł od nich i już w II połowie lat 50. zaczął realizować reliefy, które na blisko dwie dekady zdominowały twórczość artysty. Pierwsze kompozycje miały luźną strukturę, a formy nawiązywały do kształtów biologicznych. Z czasem pojawiły się kompozycje pokryte rastrem drukarskim, dzięki czemu ich powierzchnia stawała się wibrującą płaszczyzną, pełną dodatkowych efektów kolorystycznych. Zafascynowany neutralnością formy "samej w sobie" Stażewski zaczął tworzyć neutralne kolorystycznie reliefy. Jak pisał Wiesław Borowski, "Około roku 1960, kiedy Henryk Stażewski tworzył cykl białych reliefów, wydawało się, że w obrazach tych nie ma już śladu kompozycji. Użycie identycznych form, ich układy niezdeterminowane jakąkolwiek zasadą o charakterze koniecznym (np. zasadą równowagi czy ekspresji) dawały pełną podstawę do takich twierdzeń. Dopiero z punktu widzenia dzisiejszego etapu rozwoju sztuki Stażewskiego można zauważyć, że w tamtych obrazach istniała jeszcze quasi kompozycja. Bowiem układ form - przechylonych ukośnie, bezwładnie zawieszonych, wzajemnie zaczepiających się, był jeszcze w pewnym, minimalnym stopniu wynikiem podejścia emocjonalnego. Dopiero skupienie uwagi na kolorze, użycie całej dostępnej gamy kolorów w nowych obrazach - doprowadziło artystę do totalnego porzucenia kompozycji a w konsekwencji do usunięcia formy. Wskutek zwielokrotnienia identycznych form ginie bowiem jakakolwiek ranga formy pojedynczej. Zamiast kompozycji form powstaje seria. Obraz seryjny jest pozbawiony formy. Przez powrót do koloru Stażewski nie zrobi najmniejszego kroku w kierunku kompozycji. Zniósł wszelkie hierarchie między kolorami, zastosował instrumentację barwną opartą na ściśle seryjnej organizacji kolorów. Tak więc obrazy Stażewskiego - dzięki serializacji - zawierają potencjalne i realne właściwości multipli - dzieł zachowujących cechy indywidualne niezależne od liczby egzemplarzy, w jakich zostały wykonane".

Henryk Stażewski to legenda sztuki awangardowej w Polsce. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1913-20. W początkach kariery malował martwe natury. Przejściowo wystawiał z ugrupowaniem "Formiści" (1922). Wziął też udział w Wystawie Nowej Sztuki w Wilnie w 1923. O tego czasu tworzył pod wpływem konstruktywizmu. Obok kompozycji malarskich zajmował się grafiką książkową, projektował wnętrza, sprzęty, a także scenografie - były to w większości prace teoretyczne i studyjne. Polskie i międzynarodowe ugrupowania awangardy, z którymi wystawiał i współpracował jako publicysta, to kolejno: "Blok" (1924-26), "Praesens" (1926-30), "Cercle et Carré" (1929-31), "Abstraction-Création" (1931-39), "a.r." (1932-39). Należał też do Koła Artystów Grafików Reklamowych (1933-39). W 1930 był współorganizatorem zbiórki dzieł artystów międzynarodowej awangardy przeznaczonych dla muzeum łódzkiego (obecnie w Muzeum Sztuki w Łodzi). Po II wojnie mieszkał i działał w Warszawie. W latach 40. i 50. podejmował próby dostosowania się do postulatów sztuki figuratywnej. Z tego okresu pochodzą rysunkowe i malarskie kompozycje o tematyce pracy, budowy, a także projekty monumentalne. Po 1956, uznawany powszechnie za patrona polskiej awangardy, uprawiał już wyłącznie abstrakcję o konstruktywistycznym rodowodzie. Tworzył cykle prac będących studiami płaszczyzn, linii, kolorów w różnych układach względem siebie. Przy pozorach chłodnej perfekcji umiał nasycić je emocją bezpośredniego dotknięcia, śladu ręki. Obok malarstwa i form pochodnych, jak kolaże, reliefy, multiple, tworzył formy przestrzenne i grafikę (autoryzował serigraficzne repliki swoich prac).


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite".