Okładka do zbioru wierszy Andrzeja Partuma, 1970 r.

Choć Henryk Stażewski znany jest głównie jako czołowy przedstawiciel malarstwa abstrakcji geometrycznej w Polsce, to warto również pamiętać o jego działalności graficznej, która stanowiła ważną część wczesnego okresu twórczości artysty. W latach 30. Stażewski projektował okładki czasopism, reklamy oraz plakaty. Co więcej, pierwszy monograficzny artykuł o jego sztuce dotyczył właśnie prac graficznych – esej Edmunda Millera „Grafika Henryka Stażewskiego” ukazał się w pierwszym numerze „Grafiki” w 1938. Przedwojenne projekty graficzne Stażewskiego wyrażały, rozwinięte na przestrzeni malarstwa kolejnych dekad, kwestie surowej dyscypliny matematycznej, symetrii, funkcjonalności i formy. Niestety w czasie wojny mieszkanie artysty, w tym cały jego dorobek, zostały zniszczone. Tym samym, graficzna spuścizna Stażewskiego prezentuje się dziś niezwykle skromnie, a podziwiać ją można głównie poprzez reprodukcje oraz archiwalia.Jednym z rzadkich przykładów graficznych prac Stażewskiego, które zachowały się do dziś, jest prezentowana w ofercie okładka tomu poezji Andrzeja Partuma z 1970, który zaistniał w środowisku sztuki jako muzyk i poeta. Był jednym z pierwszych artystów w Polsce, który niezależnie od oficjalnego i kontrolowanego obiegu literatury, z własnej inicjatywy finansował i wydawał autorskie tomiki poezji. Stał się dzięki temu patronem „drugiego obiegu” wydawniczego w Polsce. Partum współpracował z najwybitniejszymi artystami. Poza Stażewskim, jego wiersze ilustrował m.in. Alfred Lenica, którego tempery znajdowały się w zbiorze „Osypka woli” z 1969

Henryk Stażewski to legenda sztuki awangardowej w Polsce. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1913-20. W początkach kariery malował martwe natury. Przejściowo wystawiał z ugrupowaniem "Formiści" (1922). Wziął też udział w Wystawie Nowej Sztuki w Wilnie w 1923 roku. O tego czasu tworzył pod wpływem konstruktywizmu. Obok kompozycji malarskich zajmował się grafiką książkową, projektował wnętrza, sprzęty, a także scenografie - były to w większości prace teoretyczne i studyjne. Polskie i międzynarodowe ugrupowania awangardy, z którymi wystawiał i współpracował jako publicysta, to kolejno: "Blok" (1924-26), "Praesens" (1926-30), "Cercle et Carré" (1929-31), "Abstraction-Création" (1931-39), "a.r." (1932-39). Należał też do Koła Artystów Grafików Reklamowych (1933-39). W 1930 roku był współorganizatorem zbiórki dzieł artystów międzynarodowej awangardy przeznaczonych dla muzeum łódzkiego (obecnie w Muzeum Sztuki w Łodzi). Po II wojnie mieszkał i działał w Warszawie. W latach 40. i 50. podejmował próby dostosowania się do postulatów sztuki figuratywnej. Z tego okresu pochodzą rysunkowe i malarskie kompozycje o tematyce pracy, budowy, a także projekty monumentalne. Po 1956 roku, uznawany powszechnie za patrona polskiej awangardy, uprawiał już wyłącznie abstrakcję o konstruktywistycznym rodowodzie. Tworzył cykle prac będących studiami płaszczyzn, linii, kolorów w różnych układach względem siebie. Przy pozorach chłodnej perfekcji umiał nasycić je emocją bezpośredniego dotknięcia, śladu ręki. Obok malarstwa i form pochodnych, jak kolaże, reliefy, multiple, tworzył formy przestrzenne i grafikę (autoryzował serigraficzne repliki swoich prac).

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.