Złoty wieniec (Rzymianka), 1900 r.

Miał niewątpliwie rację Andrzej Ryszkiewicz, gdy pisał, że "makartowskobujne" prace Siemiradzkiego "były malowane jak dywany", a artysta "miał gust do wielopostaciowych scen uroczystości, rozbawienia czy krwawego spektaklu męczeństwa, zręcznie komponował liryczny obraz życia, użycia i śmierci teatralnych Rzymian, rozgrywający się w gorących krajobrazach Południa". Oprócz tego oficjalnego wizerunku akademickiej sztuki malarza istnieje też jej mniej znany rewers - przede wszystkim intymne portrety, malowane w wygaszonych barwach. Prezentowany "Złoty wieniec" jest świetnym przykładem tego nurtu. Praca przedstawia młodą dziewczynę o typie urody dobrze znanym z płócien petersbursko-rzymskiego artysty. Prosty, prawie grecki nos, wyraźnie zarysowany podbródek, lekko kręcące się, kasztanowe włosy możemy odnaleźć w wielu dziełach mistrza. W prezentowanym obiekcie uwagę widza powinny zwrócić jednak nie tylko wdzięki modelki, lecz także podkreślająca je "biżuteria". Naszyjnik i złoty wieniec laurowy przedstawiono z niezwykle sugestywną, niemal archeologiczną pasją. W przypadku Siemiradzkiego, twórcy zafascynowanego antykiem, ta drobiazgowość w opracowaniu detalu nie powinna dziwić. Warto w tym miejscu odnotować, że malarz nie wykorzystuje tego specyficznego rekwizytu tylko w "Złotym wieńcu". Podobny przedmiot pojawia w "Dirce chrześcijańskiej" z 1897 - na głowę Nerona autor nałożył diadem z bujnych gałązek wawrzynu.

Henryk Siemiradzki - wybitny malarz - akademik - kształcił się w petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych. W czasie studiów kilkakrotnie odznaczany był medalami. W 1870 roku wyjechał do Monachium i przez rok kontynuował studia artystyczne w tamtejszej akademii pod kierunkiem Karla Piloty’ego. Od roku 1872 stale mieszkał w Rzymie. Uhonorowany członkostwem wielu europejskich Akademii, wielokrotnie nagradzany medalami na wystawach, odznaczany orderami państwowymi (m.in. francuską Legią Honorową i włoskim orderem Corona d’Italia) cieszył się Siemiradzki wielkim uznaniem i sławą. Z krajem utrzymywał stałe i żywe kontakty - przesyłał obrazy na wystawy, a w roku 1879 podarował Krakowowi swój obraz Świeczniki chrześcijaństwa, dając początek zbiorom Muzeum Narodowego. Namalował kurtyny do teatrów w Krakowie (1896) i we Lwowie (1900; dar artysty dla miasta). Tematów do swych obrazów szukał w starożytności, w historii, życiu i mitach dawnej Grecji i Rzymu.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.