Taras ogrodowy

POCHODZENIE:
- kolekcja prywatna, Warszawa

LITERATURA:
- porównaj: Henryk Siemiradzki jakiego nie znamy. Wystawa daru otrzymanego od Rodziny Artysty, wstęp Zofia Gołubiewowa, Muzeum Narodowe w Krakowie, czerwiec-sierpień 1980, s. nlb. dział „Szkicowniki“ nr kat. 27, „Szkice, adresy“ (27 rysunków) oraz dział „Przedmioty osobiste“ nr kat.15 (nr inw. MNK 316 689/1-2).

„Nikt zaprzeczyć nie może, iż w obrazach Siemiradzkiego, owych zwłaszcza, które są tym oryginalnym jego sposobem oświetlone, sposobem wybornie pod względem malowniczym oddającym właściwości klimatyczne kraju południowego, Włoch – jest ten szczególny powab pociągający i przykuwający. W pierwszej chwili istotnie oko jest najbardziej zajęte owem słońcem przez gęste liście przeświecającem okrągłymi plamami”.
WOJCIECH GERSON, „TYGODNIK ILUSTROWANY”, 1890, t. I, nr 14, s. 210

Ten uroczy, niewielkich rozmiarów szkic olejny stworzył Henryk Siemiradzki – twórca wielkich obrazów, wypełnionych postaciami z czasów antyku. Obraz jest niewielki i niezaludniony, stylistycznie trudno byłoby przypisać go do malarstwa akademickiego. Intymny w charakterze i osobisty – bo przedstawiający rzymski dom artysty – wymyka się stylistycznym uszeregowaniom. Wybitny malarz-akademik, będąc wolnym od pośpiechu zamówień, stworzył dzieło, którego malowanie musiało mu sprawić przyjemność. Działalność artystyczna, wbrew naszym myślowym nawykom, nie jest bądź nie musi być jednorodna. Istnieją różne modi i nie ma powodu, by na przykład abstrakcjonista nie tworzył też figuralnie, a akademik realistycznie.
Przedstawione miejsce to najpewniej fragment rzymskiej willi Siemiradzkiego. Agnieszka Bagińska, zajmująca się pracowniami i siedzibami XIX-wiecznych artystów, pisała: „Całości siedziby dopełniał otaczający dom ogród z pergolą, drzewami owocowymi, ozdobnymi krzewami i kwiatami, na który zwracali uwagę liczni odwiedzający. Poza nim do willi 'przynależał' także rozpościerający się z niej widok – jak pisano – jeden z najpiękniejszych w Rzymie” (Agnieszka Bagińska, Via Gaeta numero primo! – pracownia Henryka Siemiradzkiego w Rzymie, [w:] Henryk Siemiradzki i akademizm, red. Jerzy Malinowski, Irina Gavrash, Katarzyna Maleszko, Warszawa – Toruń 2016, s. 228). Siemiradzki, sprowadziwszy się do Rzymu w 1872 roku, początkowo pracował pod adresem via Margutta 5, w centrum miasta. Willa, której fragment widać na obrazie, powstała między 1881 a 1883, wzniesiona została według projektu Francesca Azzurriego przy via Gaeta 1. Bez wdawania się w opis architektury budynku, warto zwrócić uwagę na dwa ciekawe aspekty jej funkcjonowania. Po pierwsze, w tym czasie domy artystów – tych którzy łączyli talent z sukcesem – były niejednokrotnie miejscami publicznymi. Czymś między muzeum, domem, a samą pracownią. Ich adresy podawano w przewodnikach z informacją, w jaki dzień można złożyć tam wizytę. Artyści kolekcjonowali przedmioty, które nie tylko miały wartość kolekcjonerką, lecz także służyły im do pracy. Malarz scen batalistycznych witał odwiedzających ekspozycją dawnej broni i końskich rzędów, natomiast artysta odwołujący się do czasów antycznych – greckimi wazami. Zarówno zbiory, jak i ogólne wrażenie elewacji domu przywoływały na myśl antyk. Jak pisał Aleksander Rajchman: „Dom Siemiradzkiego odbija się jaskrawą co do kolorytu i wyniosłą co do formy zewnętrznością spomiędzy całego szeregu nieskończonych jeszcze budowli Gaety. Styl to starogrecki, przypominający ulubione motywy artysty” (Aleksander Rajchman, Mistrz z via Gaeta, „Echo muzyczne, Teatralne i Artystyczne”, 1888, nr 266, s. 490). Wymowny jest fakt, że w willi mieściły się dwie pracownie. Jedna będąca miejscem spotkań i ekspozycji już namalowanych, jak też powstających dzieł; druga będąca miejscem niedostępnym dla zwykłych zwiedzających. Świadczy to o reprezentacyjnym charakterze tego, co ukazywało się gościom przy via Gaeta 1.

Henryk Siemiradzki - wybitny malarz - akademik - kształcił się w petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych. W czasie studiów kilkakrotnie odznaczany był medalami. W 1870 roku wyjechał do Monachium i przez rok kontynuował studia artystyczne w tamtejszej akademii pod kierunkiem Karla Piloty’ego. Od roku 1872 stale mieszkał w Rzymie. Uhonorowany członkostwem wielu europejskich Akademii, wielokrotnie nagradzany medalami na wystawach, odznaczany orderami państwowymi (m.in. francuską Legią Honorową i włoskim orderem Corona d’Italia) cieszył się Siemiradzki wielkim uznaniem i sławą. Z krajem utrzymywał stałe i żywe kontakty - przesyłał obrazy na wystawy, a w roku 1879 podarował Krakowowi swój obraz Świeczniki chrześcijaństwa, dając początek zbiorom Muzeum Narodowego. Namalował kurtyny do teatrów w Krakowie (1896) i we Lwowie (1900; dar artysty dla miasta). Tematów do swych obrazów szukał w starożytności, w historii, życiu i mitach dawnej Grecji i Rzymu.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.