CZTERY LISTY DO KONRADA WENTZLA

Nowo wybudowany Teatr Miejski w Krakowie miał zostać uświetniony tzw. kurtyną reprezentacyjną. Żaden z projektów młodych wówczas artystów, m. in. Stanisława Wyspiańskiego i Józefa Mehoffera, które wpłynęły w lutym 1892 r. na ogłoszony konkurs otwarty, nie znalazł uznania w oczach jury. Władze Krakowa postanowiły zwrócić się zatem do sławnego w Europie Henryka Siemiradzkiego z propozycją wykonania projektu kurtyny.
Siemiradzki korespondował z radcą Konradem Wentzlem, właścicielem sklepu kolonialnego w Rynku Głównym. Listy obejmują początkową fazę uzgodnień między artystą a Radą Miejską Krakowa w sprawie kształtu dzieła i warunków jego realizacji. W pierwszym z listów artysta wstępnie zastrzega sobie prawo całkowitej swobody w wyborze tematu i szczegółach wykonania, gdyby miał podjąć zlecenie; list drugi to odpowiedź na konkretną już propozycję - Siemiradzki uważa ją za wielki zaszczyt, ale waha się jeszcze z powodu wymiarów kurtyny (9,5 m na 11 m); list trzeci przynosi informację o postępach prac i przewidywanej wizycie artysty w Krakowie; w ostatnim Siemiradzki deklaruje poniesienie zwiększonych w tym czasie kosztów "z sumy wyasygnowanej mi za namalowanie kurtyny".
Pierwszy pokaz gotowego dzieła urządzono z wielkim sukcesem w rzymskim Aquarium, a inauguracja w krakowskim teatrze odbyła się 18 kwietnia 1894 r. Kurtyna Siemiradzkiego jest uważana za jedno z najwspanialszych dzieł sztuki dekoracyjnej w Polsce.
Interesujący przyczynek do biografii Siemiradzkiego oraz historii teatru im. Słowackiego. Wielka rzadkość.