Zmartwychwstania z cyklu Pramatka, 1990/91 r.

"Prace Henryka Musiałowicza kondensują egzystencjalne doświadczenie w konkretnej formie plastycznej z zadziwiającą oczywistością. Musiałowicz indywidualne doświadczenia przekształca w artystyczne wypowiedzi egzystencjalne. Wszelako nie ma tu taniej publicystyki. Jego twórczość to opowieść nie tylko o nim samym. Jest to forma malarskiego personalizmu, bo człowiek i jego ostateczne uwikłania to temat medytacji twórczych Henryka Musiałowicza (...)" (Ewa D. Bogusz-Boltuc, Henryk Musiałowicz. Personalizm malarski, "Exit", NR 1 (85) 2011).

W 1939 ukończył warszawską ASP, gdzie studiował pod kierunkiem Felicjana Szcęsnego Kowarskiego oraz Leonarda Pękalskiego. Należał do grupy "Warszawa". Używał różnych technik (pędzel, pióro, techniki graficzne, tusz), tworzył monotematyczne serie, m.in. "Dno morskie", "Wojna przeciw człowiekowi", "Portrety z wyobraźni", cykle "Reminiscencje", "Epitafia", "Rodzina". Malował obrazy z syntetycznie ujętymi formami i postaciami, o bogatym tle i reliefowej fakturze. Zajmował się też malarstwem ściennym i witrażownictwem (projekt witraża do Mauzoleum Walki i Męczeństwa w Alei Szucha w Warszawie).