Z CYKLU MATKA ZIEMIA, 1994

Obraz wystawiany i opisany:
- Henryk Musiałowicz. Obrazy i rzeźby. Wystawa w 90 rocznicę urodzin, Galeria Piotra Nowickiego, Warszawa maj-lipiec 2004, katalog, s. 56, il. s. 57.

Rzadko zdarza się, by artysta o ustalonej renomie, wypracowanym przez lata warsztacie, z ponad półwiecznym stażem artystycznym, wypełnionym licznymi metamorfozami twórczymi, podejmował radykalną próbę zmiany prawie wszystkiego, co dla niego jako artysty jest charakterystyczne - formy i techniki. Nieustająca potrzeba "szukania siebie" oraz temperament artystyczny zaowocowały powstaniem w pracowni prawie już osiemdziesięcioletniego artysty obiektów z pogranicza rzeźby i malarstwa. Musiałowicz coraz konsekwentniej ku formom przekraczających płaszczyznę obrazu - około 1990 roku zaczął montować pierwsze prace w pełni przestrzenne - "Słupy" z wkomponowanymi w nie obrazami z cykli "Matka Ziemia", "Narodziny Ziemi", "Reminiscencje".
Z czasem uzupełniane one były ramami, malowanymi czarną lub czerwoną farbą, miejscami złoconymi jak obrazy. Na niektórych wczesnych słupach z lat 1994-95 znalazły też swoje miejsce "przedmioty znalezione" - pomalowane czaszki zwierzęce lub ich fragmenty, kamienie, czasem części metalowych mechanizmów. Niejednokrotnie artysta wykorzystywał pnie drzew, rzeźbiąc i nacinając je rytmicznie, umieszczając na nich czasem ramiona z rzeźbiarsko opracowanych desek, nawiercanych tak gęsto, że aż miejscami ażurowych. W wielu tych obiektach rozpoznać można znaną już z późnych "czarnych obrazów" mniej lub bardziej widoczną formę krzyża. Przypominają totemy, słupy, kapliczki przydrożne...
Ernest Malik, Musiałowicza - Sens nieustającego poszukiwania, http://musialowicz.com/teksty