Kompozycja z cyklu Sacrum, około 2001 r.

Formuła sztuki Musiałowicza wykształciła się w latach 50. Archetypiczny "wzorzec" polegał na stworzeniu szkieletu kompozycji na osi zarysu figury ludzkiej lub zwierzęcej, która pełni formę znaku metaforycznego. Nieraz figurę otacza lekko zarysowany ornament, który wytwarza tajemniczą atmosferę. Z biegiem lat artysta pogłębia fakturę, która

nabiera cech reliefu. Obrazy Musiałowicza wydają się jakby inkrustowane opiłkami złota, srebra i drobinkami meteorytów, które są wtopione w gęstą masę farby. Przywodzi to na myśl szlachetną, drogocenną tkaninę i wysuwa na pierwszy plan dekoracyjną wartość tego malarstwa. Musiałowicz mówił: "Cała moja twórczość to próba wypowiedzenia siebie, szukanie tego, kim jestem. Własnego współczesnego, a zarazem polskiego oblicza nadziei i rozpaczy - ludzkiej i poza ludzkiej. Daję z siebie wszystko. Szukam najprostszego języka znaku i znaczeń, które nie muszą być znane do końca. Sztuka moja jest sztuką bolesnych konfliktów, głębokich rozterek. Odnoszę się do głębi wieków i głębi własnego wnętrza, własnych przeżyć, stamtąd czerpię siły, by wyrazić wartości uniwersalne. Chodzi o to, by patrzący na obraz znalazł podstawowe prawdy. Chcę przy tym mówić w sposób prosty i jednoznaczny, jest to ciąg pytań, doświadczeń i odpowiedzi, które pomagają w porozumieniu i poznaniu ogólnoludzkiego pojmowania rzeczywistości, co daje jednocześnie spojrzenie na samych siebie. Chcę, aby moja sztuka miała jakąś wewnętrzną siłę i zmuszała do refleksji. By niosła nadzieję, będąc metaforą ludzkiego losu, w który wpisane są zarówno cierpienie, odrodzenie i ukojenie. Zastanawiam się, jak przez moją sztukę mówić.

Jak dać odpowiedzi na tragiczne pytania człowieka, który może zagubił sens swego istnienia wobec przerażającej golgoty człowieczej. Myślę, że sztuka ma wielkie, trudne do wytłumaczenia słowami zadanie. Jest to próba otwarcia okna na problemy świata. W twórczości szukam też energii podrywającej do życia, do samoobrony, do rozmyślań. Myślę, że artysta tyle jest wart, ile pozostawił po sobie swojej osobowości. Szukam wrażliwego człowieka, chcę go przez sztukę odnaleźć, by można było w życiu iść razem. Sztuka musi być refleksyjna i zadawać pytania"(Ewa Bogusz-Bołtuć, Człowiek i artysta. Wywiad z Henrykiem Musiałowiczem, "Estetyka i krytyka", nr 6 (1/2004), www.estetykaikrytyka.pl).

W 1939 roku ukończył warszawską ASP, gdzie studiował pod kierunkiem Felicjana Szcęsnego Kowarskiego oraz Leonarda Pękalskiego. Należał do grupy "Warszawa". Używał różnych technik (pędzel, pióro, techniki graficzne, tusz), tworzył monotematyczne serie, m.in. "Dno morskie", "Wojna przeciw człowiekowi", "Portrety z wyobraźni", cykle "Reminiscencje", "Epitafia", "Rodzina". Malował obrazy z syntetycznie ujętymi formami i postaciami, o bogatym tle i reliefowej fakturze. Zajmował się też malarstwem ściennym i witrażownictwem (projekt witraża do Mauzoleum Walki i Męczeństwa w Alei Szucha w Warszawie).

Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.