PRZYLĄDEK ŚW. WITA

Studiował jako wolny słuchacz na Wydziale Malarstwa PWSSP w Sopocie w pracowniach Juliusza Studnickiego i Janusza Strzałeckiego, uważany jest za kontynuatora polskiej szkoły marynistycznej - zwłaszcza Mariana Mokwy i Antoniego Suchanka. Służył w Marynarce Wojennej. Jako wojskowy plastyk pływał na pokładzie ORP "Gryf" do krajów śródziemnomorskich, malując widoki portów i wybrzeży. Zasłynął z pejzaży morskich i miejskich, krajobrazów nadmorskich i górskich, malował także martwe natury. Jego prace znajdują się m.in. w zbiorach Wojska Polskiego, Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku, Muzeum Miasta Gdyni, w admiralicjach Holandii, Danii, Wielkiej Brytanii a także w zbiorach prywatnych. Brał udział w wystawach ogólnopolskich i zagranicznych. Miał 40 wystaw indywidualnych. Zdobył wiele nagród, w tym nagrodę Ministra Kultury i Sztuki. Jest to najprawdopodobniej przylądek św. Wita (San Vito lo Capo) na Sycylii w prowincji Trapani. W pobliżu przylądka znajduje się miasto o tej samej nazwie. Powstało ono wokół sanktuarium z około roku 299-300 poświęconemu św. Crescenzii a następnie także św. Witowi (jednemu z 14 wspomożycieli). Według legendy uciekając przed prześladowaniami cesarza Dioklecjana Wit (syn senatora), jego opiekunka Crescenzia oraz nauczyciel Modest, wraz z towarzyszami zostali wyrzuceni na brzeg zatoki u przylądka po gwałtownym sztormie w okolicach wioski Conturanna. Kiedy podróżni zostali zmuszeni do opuszczenia wioski przez mieszkańców, który nie chcieli się nawrócić na chrześcijaństwo - wioska została zniszczona przez obsunięcie się ziemi. Mieszkańcy sąsiedniej wioski - Erice - uznali to za znak i za karę boską więc wznieśli sanktuarium.