ARCHITEKTURA I, 2007

Bartnik należy do artystów, którzy wykraczają poza sztukę figuratywną, mimetyczną, a wchodzą na drogę nową, nieznaną. Bartnik stąpa po niej bardzo odważnie, lecz bynajmniej nie szarmancko. W zwięzłej surowej formie artystka wyraża swe przeżycia, przemyślenia. Jej sztuka polega na tworzeniu kontekstów, słowo jest tu kluczem do odczytania znaczenia jej plastycznych form. Artystka przemawia swym własnym językiem; wartość nadana słowu, idei wcale nie pomniejsza wartości estetycznej jej dzieł. Piękno wyraża się tu w harmonii i prostocie oraz wirtuozerskiej kompozycji.