Figura, 1958 r.

Początkowo artystka skupiała się na postaci kobiecej, której oryginalna interpretacja ukazywała stany emocjonalne i osamotnienie jej modelek przedstawianych w pustych, nieprzyjaznych wnętrzach. Z czasem swoje zainteresowania skierowała w stronę makrokosmosu i form abstrakcyjnych, wyobcowanych z realnej rzeczywistości, starała się rozwiązać zagadkę bytu człowieka. Struktura przestrzenna jej kompozycji zbudowana jest z form geometrycznych, wzajemnie się przenikających i nasyconych zharmonizowanym kolorem. W latach 1946-1950 studiowała w krakowskiej ASP w pracowni prof. Hanny Rudzkiej-Cybisowej, a następnie kontynuowała studia i w 1952 roku uzyskała dyplom w ASP w Warszawie. Wystawiała na słynnej wystawie w warszawskim Arsenale (1955) i za granicą w Indiach, Berlinie i Wenecji. Pierwsza duża wystawa indywidualna artystki odbyła się w Salonie Nowej Kultury w Warszawie w roku 1958.